Өлеңдер ✍️

Жаным  еді  жасымнан  ән-күй  менің,

Өлең мен ән – көңілге бар түйгенімі

Елжіретіп барады

Тағы, тағы

Әнге салшы, әнші қыз, бантик ерін!

Әнге салшы, несіне тоқталасың,

Төк арманын,

Бабамның төк наласын!

«Әдемі-ау...» деп жұтынып, соза түссең,

Әдеміден де әдемі боп барасың.

Жүрегімді қаққандай ішек тербетсең,

Әнмен бірге барасың көкке өрлеп сен.

«Ахау, керім» – аспанда, жүрегімде,

«...Ризамын, жан қалқа, сертке жетсең...

Қиын-қыстау жерлерден аман өтсең...»

Үнің енді үздіккен қалар ма естен?!

Бантик    көрсем   ерніңді   елестетіп,

Сенің үнің деп жүрмін самалды ескен.

Алтыным-ай, әуезге қанбай қалып,

Таңырқаумен отырдым таңдай қағып.

Әсем әуен бір сәтке өзің болып,

Өзің, жаным, кеттің-ау әнге айналып.

Айналайын үніңнен, тамағыңнан,

Сенің үніңді іздеймін дала, қырдан.

Сағағынан іздеймін домбыраның,

Жаным балқып, жабырқап саламын ән!