Өлеңдер ✍️

– Қайдан бізге кезікті, о, құрғыр-ай,

Ойламап ем болмас деп жолым бұлай! –

Деп бір кісі бүлінді өз-өзінен

Көрген кезде ағашты тобылғыдай.

– Қалай-қалай жапырақ жайқалтады,

Сайтаны бар!

Бұл неме жай тартады! –

Ала көзбен атады сол ағашты,

Әңгімесі сол ағаш айтар тағы:

– Сүйін мейлі, сен оған күйін мейлі,

Морт сынады

Қатты ағаш,

Иілмейді.

Ауылыңа қызығып алып барма,

Өртенеді, қарағым, үйің, – дейді.

...Бұл ағашты қайтеміз біз алғанда,

Оны бізден шал қайтсін қызғанғанда?!

Ойландырды бірақ та,

Шетен, тегі,

Өз кінәсін білгеннен қызарған ба?!

Болмас затқа миыңды тоздырасың,

«Мұны неге, – демеңіз, – сөз қыласың?»

Мінезділер шетендей баршылық-ау,

Бәрі, шіркін, сезсе ғой өз кінәсін!