Өлеңдер ✍️

Қаратау – жер өркеші, ел өркеші,

Баурайы – ән,

Шыңдары – күй,

Өлең – төсі,

Қаратау қара емес тек – қызыл-жасыл,

Қап-қара құздарының көлеңкесі.

Көктөбе...

Қызыл төбе...

Қара шыңдар...

Қоңырқай, қож-қож  болған  ала шыңдар.

Қамалай қалған сынды көк жазықты,

Жағалай тұрысында жарасым бар.

Өлең-жыр,

Күйге арқауым,

Әнге арқауым,

Анашым, ата тауым, баба тауым.

Өзіңсің өткен күннің куәгері,

Өзіңсің жаңа қауым – ақ отауым.

Тарихтың қандай ғажап өшпегені,

Мына тау ұмыттырмас ештеңені.

Келіншек жетектеген

Ат, түйелі

«Басынан Қаратаудың көш келеді...»

Бұлағы жеткенше елге құлшынады,

Бұлағы жеткен жерге гүл шығады.

Кең-байтак қазақтың бұл даласында

Ай туып Қаратаудан Күн шығады!