Өлеңдер ✍️

Қайран уақыт!
Қандай қатал!
Сүйіктімді қартайтатын.
Күндер зулап жанға батар
Қайырылмас шалқайса тым.
Өмір-көштің дүрмегінде,
Қара шашы ағарады.
Әжімдер ол маңдайдағы
Тұңғиық ой-санадағы.
Кәрілікке пенде қонып,
Өткізеді қанша айды да,
Дос-жаранға кенде болып
Таяқ ұстап шаршайды ма?
Құмар қанып ішпес, сірә,
Шарап толы кесені де.
Ұнжырғасы түспес бірақ
Көңіл жылап кешегіге.
Қызыл күннің қызуы кем,
Кең маңдайын қақтар өңін.
Сезінбеген сезімімен
Махаббатын жоқтар еді.
Өткен дәурен тамаша ма?
Көз алдында кімдер тұрар.
Адамға емес, оңашада
Өзіменен - өзі жылар.
Қайрат кеміп, семіп жағы,
Күрсіне ме, кім біледі.
Көңілімдегі елес -бейне
Бір жылатып, күлдіреді…