Өлеңдер ✍️

Түрілді түн.

Жүйрігі-ай, жүгірді үміт.

Төріне аспан қойыпты Күнін де іліп.

Тәбетімді оятты

Сүт пісірген

Жатыр әжем қазанның түбін қырып.

Жанарымды әр бұтақ ала қашса,

Қол соғады жапырақ әр ағашта.

Бал арасы – гүлдердің бел құдасы,

Көл жағасы, сай-сала – «балабақша».

Күн ысыса жан бітіп сағымға да,

Ойнатады самалмен талын дала.

Оятады қуыршақ көкек емес,

Тірі сағат – қарлығаш қабырғада.

Жайлауыңыз не деген көркем десем,

Дейді ағайын соныға ертең көшем.

Тартып жатыр жеңешем сүт машина,

Реактивті ұшақ-ау екен десем...

Табын сезіп табаным қара жердің,

Бала болып балбырап сала бердім.

Радио сөйлемей қалған екен,

Ертегісін тыңдадым ақ әжемнің.

Жапты айқара түн қара шымылдығын,

Қайта туған жандаймын, шыным, бүгін.

Жармасып кіл жағамнан алып жүрген,

Аяғыма өзі көп жығылды мұң!