Қысқы кеш.
Адамдар қайтуда жұмыстан.
Автобус.
Кептеліс.
Үнсіздік. Дауыс жоқ ұрысқан.
Арқалап ап-ауыр ой жүгін,
Әркім өз қамымен келеді.
Терезе жанында отырған кейуана
Күрсінді. Көңілде қайғы-мұң.
Ойлады өз қызын себебі.
Қатыгез күйеуі ішпей кеп,
Жатса екен жай бүгін.
Бір еркек ашулы,
Ішінде сақтаған кегі бар,
Қатулы қабақтан көрінер.
Жұмыста жинаған ызасы
Үйге кеп, жары мен ұлына төгілер.
Бір ана қам жеп тұр,
Келді ме баласы мектептен?
Кешкі асқа не істесе болады?
(...Анаңды ең қымбат жан деп біл).
Үйіне ертерек жетем деп,
Асығып барады
Жақында үйленген жас жігіт.
Ал ақын жыр құрап, толғанып тұр еді,
Түңілген жүздерге қадалып жанары,
Көзіне жас тұнып.
Ақынның сезімтал еді ғой жүрегі.
Үнсіздік.
Шығады радио үні әлсіз.
Диктордың дауысы көңілді.
Сөздері құнарсыз.
Автобус тоқтады.
Кейде көп тұрады.
Біреулер кіреді, біреулер шығады.
Имене кірді бір бойжеткен.
Ары бар, ұятты.
"Мен жайлы не ойлап тұр екен адамдар?"
Сан-саққа ой кеткен.
Барлығы сын көзбен қарайтын сияқты.
Бірақ та, оны ойлап жатқан жан жоқ еді.
Ап-ауыр ой жүгін арқалап,
Әркім өз қамымен келеді.