Өлеңдер ✍️

(1786)

Үш әулие король бірде жолықты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты,
Арақ, асқа сен іш, мен іш болыпты,
Пұл төлемей, арақ, асқа молықты.
Үшеуі:
Үш әулие біз корольміз, қараңдар!
Төртеу емес, үшеу-ақпыз, жарандар,
Үшеумізге тағы біреу қосылса,
Төрт корольдің керегі не осынша?
Бірінші король:
«Meн — бірінші, бетім аппақ, түр қандай,
Байқаңдаршы, күн жарқырап тұрғандай.
Арақтан тек маған пайда тиген жоқ,
Өмірімде қыз да мені сүйген жоқ»
Екінші король:
«Қараторы, ұзын тұра сұрқым бар,
Ән мен әйел десе, қозған құртым бар.
Арақ емес, елге алтын тараттым,
Жомарттықпен жұртты аузыма қараттым».
Үшінші король:
«Қап-қарамын, бойым және тәпелтек,
Тойда маған ән бастауды әкел тек.
Ішіп-жеуге келгенде мен сұмдықпын,
Ішіп-жесем, сыйлағанға құлдықпын».
Үш әулие король сосын шынымен
Сол бөлмеден іздей бердім түнімен
Әулие шал Иосиф, ана, баласын,
Жемде тұрған есегі мен танасын.
Үшеуі:
Мирро, алтын — бәрін жұртқа қиямыз,
Ханымдардың үстіне әтір құямыз.
Шарапты да аямаймыз үшеуміз,
Үшеуіміз алты адамдай ішеміз.
Отыр екен мұнда бәрі дананың,
Із-түзі жоқ, бірақ есек, тананың.
Құдай ақы, үшеуіміз адастық,
Қой, бұл үйден кетіп, енді әрі астық.