Мамыражай мамырдың керімсалы –
Кеңінен тынысымды ашады.
Күннің түскі сәулесі –
Көздің нұрын алады.
Тәкәппарланған қолың қабат мұздар,
Көңіл күйлері де,
Есітіп жақындап жанына келгенін,
Өз мақсатын, өз жағдайын ойлаумен,
Алға ұмтылып,
Барады тұңғиыққа бірге еріп.
Есімде менің, оның айтқан сөздері:
«Өмір күнделікті өзінің игілікті сиын берер» – деген.
Өткеннің бәрі де есте қалмас,
Болған істі ешкім де айыптай алмас.
Күткен едің кешті сен қапа болып,
Күн ұясына керемет батқанда –
Бәріміз де шексіз қуандық.
Қуанышпен, нық сеніммен
Соңымнан ергін енді.
Қарағын бір сәт көзіме!
Не деген жатқан жұмбақ!
Беріп достық сәлеміңді, өмірден бәрін де алғын,
Махаббатты да, батырлықты да, күнделікті істі де,
Балалық қуанышпен бәрін де қабылдап аласың да,
Жай-жайына жарастыра орнықтырып қоясың сен.