Өлеңдер ✍️

 Сарғайған гүлдер, сірə, көп, 
 Күз келсе, баққа үңілем. 
 Тамшылар – дымқыл тұман боп, 
 Қалықтап тұрды күнімен.

 Жауратты ызғар жер-шөпті, 
 Аулақта – Орман, шерлі едім, 
 Сүйінші сұрап көрсетті, 
 Алтыннан тіккен көйлегін. 

 Тыңдап көр сен де жаныңмен, 
 Тыныштық – ол да сырлы өлең.
 Ұлиды бұл күз сағыммен, 
 Ұлиды қоштасуменен...

 Аралап көрші бұл күнде, 
 Алқоңыр бақтың арасын.
 Жолдарға, шамға, гүл, түнге, 
 Жас төкпей көзің қарасын.


 Ес жиып, сосын көктегін, 
 Үміт қыл келер уақытты.
 Қайтармас бірақ көктемің, 
 Бұйырмай кеткен бақытты... 


(Иван Бунин)