Өлеңдер ✍️

Сенсіз қала қаңырап тұр.

Бос бәрі:

Ай көмескі,

Күн күңгірт.

Сұйқылт нұрын сыздықтатып қосты әне

көше шамын.

Мұң сырғып

қағазыма қаламымның ұшынан.

Кететіндей жанып іш.

Көздеп тұрып жүрегімнің тұсынан

Шым еткізді сағыныш.

Сыртымда да, ішімде де – қараша,

Семген, солған, қуарған.

Жалаң аяқ тас көшеде сыз кешіп

адасып жүр мың арман.

Адасып жүр аласұрып сезім де,

Сезіміңді таба алмай.

Кілкілдейді көл-дария көзінде,

Не өлең боп,

не жас болып аға алмай.

Көктемімді артып құстың көшіне,

Жапырағымды жаншыдың.

Жүрегімді күзгі өкпектің өтіне

Қалтыратып тастап кетпе,

Маусымым!