Өлеңдер ✍️

Біз жақта бір аспан болатын,

Тек қана шексіздік – өлшемі,

Өлердей сағындым мен соны,

Сағындым, таусылды тағатым.

Кірпікпен тарап нұр, шуақты,

Көкке көз тігуші ек ұзақ біз,

Ол мөлдір болатын сызатсыз,

Анамның жанары сияқты.

Жадымда бәрі тұр, үңілем:

Көк барқыт, жұлдыздар – бедері,

Ал, түнде мың есе әдемі,

Ван Гогтың «Жұлдызды түнінен»

Бұл жақта күн сирек күледі,

Күлуге құлқым жоқ менің де.

Қабаққа, иыққа, көңілге,

Ап-ауыр бірдеңе іледі.

Сол нәрсе езеді еңсені,

Қырқады құс-өлең қанатын.

Менің бір аспаным болатын,

Өлердей сағындым мен соны.