Өлеңдер ✍️

Көңілім теңіз көрсем тасиды екен,

Теңізде жүрген кісі жаси ма екен?

Адаммын деп мен қалай айта аламын,

Осынау ұлылыққа бас имесем.

Ақ теңіз, Қара теңіз, Егей теңіз,

Мұхиттаймыз жанымыз кеңейсе біз.

Анадолы жұртына сан жетпейді,

Біз қазақты қай күні көбейтеміз?

Мәрмәр теңіз үстінде, кемедемін,

Керемет бір бақытқа кенелемін.

Жайлауға ел көшкенде мен емес пе ем,

Ішінде отыратын кебеженің.

Жалғасуда толқындар, таласуда,

Өмір оты жылтылдар жағасында.

Менің қанша ғұмырым қалды шіркін,

Кебеже мен кеменің арасында.

Мәрмар теңіз, мәрт теңіз, кең арқасы,

Ақ толқынға жібердім өлең шашып.

Жүрегіме оңаша ой салады,

Жап-жасыл жершарының бел ортасы.

«Өлмегенге жолығар өлі балық»,

Тектен-текке айтсын ба оны халық.

Өтіп кеткен кісіде арман бар ма,

Тең ортасын әлемнің көріп алып?! 

Мен теңізді жырладым, теңіз мені,

Осы теңіз тынымсыз мені іздеді.

Қара теңіз астынан естіледі,

Бабалардың тым тәтті лебіздері.

Ғаламда дүние жоқ судан алып,

Жарықтық жатыр шіркін, тулап анық.

Мен сені сағынам-ау байтақ ұшан,

Құлазып қоңыр кеште қырға барып.

Егей су, қос жанарым, қарашығым,

Адамзаттың бір ақын баласымын.

Жойқын мұхит тағы бір айтып берді,

Ақиқаттың тым үлкен болатынын.

Адамзат тым қауқарсыз, шындық ұлы,

Теңіздің терең екен түнгі нұры.

Өлең жазып кетермін саған арнап,

Адамдардың жетпейтін бір ғұмыры.