Өлеңдер ✍️

Қаратауға барсаңыз сәлем дерсіз, 

Қаратауды сүйемін дәлелдеусіз. 

Таңдайыма тамағым татымай жүр, 

Маңдайымнан сүйетін самал желсіз.

Қаратауға жете алмай талпынғанмен, 

Артта қалып барады жарқын дәурен. 

Қаратауға бабалар дұға жазып, 

Қаратастың түбіне алтын көмген. 

Қаратауда бұлақ бар мен іздеген, 

Тілдеседі таң сайын теңізбенен. 

Қаратауды түсімде көрем ылғи, 

Тарихымды сағынған кезімде мен. 

Түсіме көп кіреді тұнық бұлақ, 

Ағады салқын сайдан күліп құлап.

Алты қанат ақ үйден оянсам ба, 

Маңдайымнан өпкенде күміс шуақ. 

Ондай бақты қимай тұр Тәңір маған, 

Жас қайыңдай майыстым жел ырғаған. 

Жұмбақ таудың жусаны жұпар сеуіп, 

Құшағынан құт шашқан қоңыр далам. 

Қаратау сан ғасырлық қамал, жарым, 

Ақша бұлттай қалқиды ақ арманым. 

Қаратауға апарам деген бала, 

Қайда кетіп қалды өзі?! 

Таба алмадым ...

Қаратауға барсаңдар, сәлем дұғай, 

Аңсамаған жазар ма өлең бұлай. 

Киесіне қолымды тигізер ме, 

Ниетіңе беремін деген Құдай?!