Өлеңдер ✍️

5 жатақханаға бармадым, бүгін басқамын,

Жүрегім бұлқын.   

Бар еді тұп-тұнық аспаным,

Бар еді жәудіркөз бұлтым.

КазГУ-де өлеңдер өрген,

Мекендеп жан төрін.

Тұр ма екен құлазып бөлмем,

Момақан балконым?!

Ығыстырды ол жақтан бізді,

Алмасқан күміс жал толқын.

Сағындым жаураған күзді,

Жастықтың өртін.

Құдды бір мөңкіген өзен,

Өткерген жылым.

Секілді ұшқындап, басылған кезең,

Мұрат Шаймаран* шеккен шылым.

Сол мәлім, беймәлім алаңда,

Әрине, жасанған қыз көп.

Солардың жүрегінен табам ба?

Барсам баяғы өзімді іздеп.

Тудырып жүректен ізгі ой,

Болмады кету де оңай.

Сен айтшы сиреген біз ғой,

Сүйкімді тоғай.

Көктің алқымын жыртпай,

Тынбастан селдете жаудым.

Сосын бір шөкім бұлттай,

Алматыдан Арқаға аудым.

Сан уақыт өтіпті арада,

Аулаққа салғалы іргемді.

Төрт жол осы өлең ғана ма?

Төрт жылдан қалған бір белгі?!

*Мұрат Шаймаран – ақын, ҚазҰУ-да сабақ берген ұстазым