Өлеңдер ✍️

(Баллада)  

Сағым ғана бұлдырап лаулайтұғын,
Маң даладан өзге ешкім бармайтұғын.
Айналдыра бір күні қақты қазық,
Біз білетін Айнабек алмай тыным.

Жаралғандай құрыштан тәні мүлдем,
Қызған сайын жұмысы жаны кірген.
"Айдаладан ақ отау тігем дей ме?",
Не көрінді бұған деп бәрі күлген.

«Алысыңдар, алыссаң басқаменен»,
Деп егесін Айнабек бастап ерен.
Тәуекелден қашпаймын қара да тұр,
Мен ауадан жасаймын ақша деген.

Жанарынан бір жалын ұшқындаған,
Сол адамға өзгелер пысқырмаған.
Қу даладан көрерміз пайда тапсаң,
Күлгендер көп, мазақтап мысқылдаған.

Мақсатынан айнымай ол әуелгі,
Ауа көшкен үдере қалаға елді.
Шығарып сап баппенен шырт түкіріп,
Жалғыз өзі жапанда қала берді. 

***

Игілікке жететін таңды санай,
Ол қиыннан түзді абат жолды солай.
Боран менен жауынға арқа тосып,
Атыраптан сарыалжын салды сарай.

Бұрып әкеп тентектеу тау бұлағын,
Маңайына қаптатты талды қалың.
Шипажайы жансебіл Айнабектің,
Әйгіленіп, баршаға болды мәлім.

Аспанынан күдіктің бұлты арылған,
Айдай ару өлкеге гүл тағынған.
Көрмек болып, шаттыққа енбек болып,
Шалғайдағы қаладан жұрт ағылған.

Қойнауына қызықтың болды енер күн,
Аз-ақ күнде еленді еңбегі ердің.
Айнабекке күлгендер жүрді ішінде,
Ауа таппай қаладан келген елдің.

Деген оймен іргемді жайлайды құт,
Тосқан таңын қарсы алды талмай күтіп.
Ал адамдар жүр мұнда Айнабектен,
Сатып алған ауаны тоймай жұтып...

***

Тұр қасқайып жуынған шықпен жаңа,
Ауа іздеген адамды күткен дала.
Түу алыста күркілдеп жөтеледі,
Көк түтіннен өкпесі біткен қала!