Өлеңдер ✍️

Кездескен шақ. Нұрлы сәт.  Қар еріген,
Қар еріген қарсы алған әлемімен.
Қойнымда құшақ-құшақ шаттық тұрды,
Мойныңда ойнап тұрды әдемі мең...

Бір шуақ тарағанда жүз, өңінен.

Тоң жібіген, жүректе  мұз еріген.

Таңғы шықтай тап-таза аңсарым мен,

Ықыласымнан ып-ыстық  қыз еріген.

Аппақ қыздың алғаусыз тілегінен,

Қолымдағы нарт қызыл гүл еріген.

Аңдап қалғам мен сонда сезім жасы.

Сырғып бара жатқанын жүрегінен.

Қос жүректің ынтызар сәлемінен.

Ебіл-дебіл егіліп, жан еріген.

Мекенінен сезімнің көштік қалай?

Өштік қалай мезгілдің бәденінен?!    

Шуақ қайда сондағы сызды еріткен.

Қуат қайда бойдағы қызды еліткен?!

Қар ерісе қағамыз неге дірдек? 

Қар ерісе тоңамыз біз неліктен? 

Қоштасқан шақ. Мұңды сәт. Қар еріген,

Көңіл қайтқан, жаңылған әуенінен.

Ерудей-ақ, еріппіз ол да, мен де.    

Ештеңе жоқ, ешкім жоқ, бәрі еріген...