Өлеңдер ✍️

Өз қолыммен өлтірдім есіл күнді,

Өтті бір жаз өткен соң есім кірді.

Есерсоқ жел еліріп, етек жұлқып,

Жас қайыңды мұңайтып шешіндірді.

Жел дегенін істеді... сұрақ қалды,

Енді кімге егіліп, сыр ақтарды?!

«Бәрі өткінші, өткінші...» өксіп-өксіп,

Булығыңқы бұлтты аспан жылап та алды.

Зорлық көрген ойға алып жайын түнгі,

Зіл артылып кеудеге уайым тұнды.

Бәлі, бәлі... қыздайын беті ашылған,

Бұрылыста бұлғақтап қайың тұрды.

Ақ түсімен әлемді бояп барша,

Біз қайтейік кәрі қыс таяп қалса.

Қыс қойнында тұншығар қайың арман,

Жас көктем кеп пәктігін оятқанша.

1993 жыл.