Шығармалар ✍️

Ерте кезде бұрыннан бірін бірі білетін қазақтар ұл-қыздары кішкентай кезінде, тіпті бесікте жатқанда, құда болысып қоятын болған. Мұны атастыру деп атайды. Мысалы, «Қозы Көрпеш – Баян сұлу» жырында екі дос Сарыбай мен Қарабай аңға шығады. Екеуінің де жұбайларының аяғы ауыр екен. Жол үстінде жүріп, екі дос уəделеседі. «Біріміз ұлды, екіншіміз қызды болсақ, құда боламыз», – деп, екеуі əлі дүниеге келмеген сəбилерін атастырады.
Сарыбай қаза табады. Оның əйелі ұл тауып, есімін Қозы, ал Қарабайдың əйелі қызды болып, атын Баян қояды. Кейін Қарабай:
– Əкесіз балаға қыз бермеймін! – деп, уəдесін орындамайды.