Өлеңдер ✍️

Шыраздан кеткен Хафиздей Шыназдан кеттім,
Сәлемін арнап отанға кіназдау көптің.
Ақсақалынан бата алып өзбектің абыз,
Сағыныш басар мекенді көздеп мына біз,
Рұқсатын сұрап бел астық біраз дәулеттің.

Жабылды талай жолымыз салынып құрық,
Туған Отанның біздерге хәлін ұқтырып.
Егіз қолымды амалсыз бұра кісенге,
Оралман дейтін ор пейіл сынағыш елге,
Сағынбағандай көрінем сағынып тұрып…

Сағынып тұрып көрінем сағынбағандай,
Бақытым қонбай басыма, бағым да жанбай.
Оралман деген қазаққа темекі басып,
Шымкенттен бері Келестен келетін асып,
Көлікке мініп кетсем бе адырда қонбай?!

Мына мекенді ор кеуде оралған деген,
Мұңыма менің жолдас боп доғарды-ау деп ем...
Балақтарымнан тістелеп көгалдан көген,
Сынағыш елмен күнәмді көп алған менен,
Оралмайтындай алысқа жоғалды-ау өлең,
Жоғалып алып, азап қой оралмау деген...