Әңгімелер ✍️

Дәрігер-ғалым өз теориясын тексермек болады. Оған соңғы сәтте өлетін ерікті қажет еді. Көп іздеп, ақыры ондай адамды табады. Ол — өлім жазасына кесілген тұтқын болатын.

Ғалым тұтқынға қанының соңғы тамшысы қалғанша, жүрек соғысын қысқартып отыратын ғылыми тәжірибе жасайтынын айтады. Тұтқынға оның тірі қалуы екіталай екенін, алайда ол жаны қиналмай өлетінін ескертеді.

Тұтқын келіседі. Артық қимыл жасамас үшін оның аяқ-қолын байлайды. Дәрігер тұтқынның білегін сәл тіліп, қолының астына кішкентай ыдыс қояды. Тілік жалпақ болғанымен, терінің бір қабаты ғана кесілген-ді. Бірақ, тұтқын тамырын кесті екен деп ойлайды.

Ал зембілдің астына тамшы түріндегі сұйықтықтың ағысын реттейтін кішігірім тетікті ыдыс қояды. Тұтқын тамызғыштың әр тамшысын естіп, өзінің қаны тамшылап жатыр екен деп санап отырады.

Тұтқын қаны азайып бара жатыр екен деп ойлауы үшін ғалым оған білдірмей, тамызғыш баяу тамшылайтындай етіп, қақпағын жауып қояды. Көп ұзамай, еріктінің өңі бозарып, жүрек соғысы жиілей бастайды. Үмітсіздіктің шегіне жеткенде, дәрігер қақпақты мүлде жауып тастайды да, тұтқынның жүрегі тоқтап қалады.

Сөйтіп, ғалым-дәрігер кез келген жақсы да, жаман да нәрсе біздің психологиялық және соматикалық аппаратымызға тікелей әсер ететінін дәлелдейді.

Егер адамдарға "жазылмас дертке шалдықтың" десе, олар аурудан бұрын, уайым мен қорқыныштан-ақ жан тәсілім етеді. БАҚ арқылы сан түрлі ақпаратты естіп, өз-өзімізден үрейленіп жүретін болсақ, біздің де иммунитетіміз түсіп кетеді.

Шындығына келгенде, вирустың қауіптілігі төмен, — бірақ санамыз басқаша қабылдайды. Иммунитет төмен болған жағдайда ғана дертіңіз асқынуы мүмкін.

Егер денсаулығыңыз мықты болса, "ауырып қаламын-ау" деп қорықпасаңыз, вирус соншалықты қауіпті емес. Бәлкім, көптеген науқас балалардың аман қалуының себебі де сол болар, - олар ажалдан қорықпайды.

Сондықтан, наным-сенімге келгенде, абай болыңыз.