Өлеңдер ✍️

  07.10.2022
  115


Автор: Мелих Жеудет АНДАЙ

ЦИВИЛИЗАЦИЯ

Өзіңе бір қарашы, ұят-тағы
түк ұқпайсың тас-қазық сияқтанып.
Киіміңді көрген жан құсып өлер,
Құрсын, құрсын көрсетпе, түсіме енер.
Қылық жасап қатынша бұраңдайсың,
бір орында тыным ап тұра алмайсың.
Бешпет киген кімсің сен, айналайын,
цивилизация дегенің қайда ағайын?
Мойныңдағы шұбалған таста арқанды,
аттама анау столды, дастарқанды.
Тарелка мен нан керек тірі жанға
қасық ұстауды үйренші құрығанда.
Англия нейлоны... бастон, жібек
Модылардың базары басталды үдеп.
Көремісің: туфлидің ерек іші,
əйелдердің белбеуін көремісің?!
Қоқытпа ана шашыңды, ара-тұра
саусағыңмен болса да тара, шырақ,
дүниеқоңыз екен деп сөкпе мені,
есті кісі көп естіп, көп көреді,
ғұмыры бір шыға алмай жөргегінен
сендейлердің талайы көрге кірген,
Есейеді адамзат пұлын біліп,
оқығаны емес тек, көргенімен.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу