Өлеңдер ✍️

Қазаққа жылқы мінез қанмен келген,
Шұрқырап табысатын әудем жерден.
Ат мінсем – арқаланып шыға келем,
Керіліп одан бетер керген кеудем.
Әуелде жылқы көкте жаратылған,
Жазылған болуға ердің қанатынан.
Ер-тоқым, ерге қажет жарағымен
Жерге дайын күйінде қаратылған.
Жан қиған Жаббар үшін жылқы-жаным,
Жалына жаққан Тәңір нұр-шырағын.
Жалқы күй,
жұпар иіс,
сұлу әйел
Жүйріктей тарқата алмас жан құмарын.
Ант еткен Аллам өзі шапқан атпен,
Жарысқан жауға қарсы атқан оқпен.
Жалғанның жалғандығын қайран да жұрт
Жылқының жанарынан жаттап өскен.
Білінген қыр астынан қасқа демі,
Табаны бір тимеген тасқа тегі,
Серті үшін мерт болған атты ойласаң,
Ұшына сақалыңның жас келеді.