Мен—Отпын, өртпін ғой мен лапылдаған,
Лебіме жан шыдымас жақындаған.
Болғанда өзім—жерде,
Тәңірім—Көкте,
Шерімді Соған айтып, лақылдағам...

Ұстаған, соңсоң, мені Ол.....

Түн еді.
Кеткен Күн сүңгіп...
Түн еді - марғау, еріншек.
Сезінді кенет бір сұмдық
Ұйқылы-ояу келіншек!

Түсі ме:
Оның... жоқ үні,
Қолы жоқ қара.....

- Үстінен аттап ұяттың, ақыл, арлардың,
Адамның өзін азғырып сатып алғанмын!

Адам - кім?
Мен - кім?!
Білсең - айт, неде күш, пенде?
Қайтадан сатып......

Ақ патша тақтан құлады,
Алашқа келіп Азаттық -
Мағжандарымды сынады -
«Халық жауы» деп - мазақ қып!

Таптарға, топқа бөлшектеп,
Ананы сүй деп.....

Мен -
Һас Сақтың қара өлеңі,
Қанды сүргінде жүрсем де,
Қалған кезім жоқ жақ ашпай,
Арғымақ - Пегасқа мінсем де,
Арттағы жұрттан адаспай!

Жалғанда, жалған, жалғанға,
Сүйіне кіл жаным......

Дəл осылай сезім гүлі солмайма.
Жалғызсырап жанар жасқа толмайма.
Қарап тұрсам мен кінəлі екенмін,
Айтшы жаным сен кешірсең болмайма.

Айтпай қалған сөзім іште толып тұр.
Қош бол енді аман.....

Бір жылға қоян терісі де шыдаған.

Қоян көлеңкесінен қорқады.

Қоянның қарасын көріп, қалжасынан түңіл.

Қашқан қоян жатқан қоянды ала кетеді.

Көкпар тартқандікі, қоян қаққандікі.

Ақты жұлдыз тас төбемнен "ағалап",
арашаға түспедім.
Салдақы түн сақ-сақ күлді табалап,
бармағымды тістедім.

- Жаз өт-ті-і! - деп жасыл бояу жылайды -
мен қайтейін......

Кекілік-ау,кекілік,
Тастан-тасқа секіріп,
Жүре берсең, тұяғың
Кетеді ғой кетіліп?