Сол кездер-ай, от кешкен жүрегіммен.
Елең қылмай күйерім, өртенерім.
Көңіл-сынық, бұл күнде.....

Мәңгілікке мекендеген Күн елін,
Мен – Бақыттың Гүлі едім.
Келіп еді,
Сенің ғана жанарыңда бүр жарып,
Сенің ғана жүрегіңе....

Қаңтар, сені жек көрем!
Өзегімді өртеген өкініш боп жеткен ең.
Қара шәлі жамылып, қараша жұрт қамығып,
Қанатында ажалдың қайрылмастан...

Боз далада боз қырауды жамылған,
Бозамық таң баяу атты салып ән.
Бота көңіл бүгін неге....

Әппақ... әлем...
Әппақ маржан айналам.
Жаным-көкте,
Жерде жүрген.....

Досым еді кеше - Мұң.
Тұтқынымын сен келмейтін қаланың.
Сен жүрмейтін көшенің
Және есіктің сен ешқашан ашпайтын.
Тағдырымды мен де....

Есте жоқ:қашан,қай күні,
Кезіктім кенет өзіңмен.
Төгіліп гүлге таң нұры,
Төзімі үнсіз көз....

Көк мұнарға оранып ой да бермей мазаны,
Жаныштады-ау жанымды,
Е-ей, тасмейір болса да, таңғы шықтай таза-ды.
Қап-қара мұң қашанғы кірпігімнен құлайды?
Қап-қара түн қашанғы....

Шербет пе екен бұл сезім, шекер ме екен,
Басымнан бұл-бұл ұшып кетер ме екен?
Санама сіңіп қалған есіміңді
Ұмытуға ғұмырым....

Дертіңе қалай төземін, сенсіз де сынық қанатым.
Адасқан мен бір сөз едім, Тәңірім.....