Мұнар таудың басында, маңаураған Ай ма екен?
Бір көрінсе болмай ма бізге бақыт? Қайда екен?

Жанарыма-жұмыр жер, құшағыма-мына әлем,
Сиып кетер мейірлі құс-көңілдің......

Тағдырдың отына күймеген шынармын,
Жаныма болады сыңар кім?
Дүние-дүрмектің бәрін де ұмытып,
Мен бұлай ешкімді сүймеген.....

Құзғын-қайғы керіп қара қанатын,
Таусылуға айналғанда тағатым.
Сабыр деген сары алтыным сыр беріп,
Жанарыма қамалғанда....

Өткен шақпын сізге мен.
Еске алуға, ескеруге тұрмайтын.
Бізді бөлген шақырымдар
Ауыр үкім оқығаны.....

Кімге барып шағынайын,
Білсең, айтшы, жарық Айым?!
Мына сұп-сұр тірлігімді
Тастайын ба.....

Сезім солай сөнеді ме, білер кім?
Көшеде-күз, мен де бұлттай түнердім.
Үнсіздігің үгіп бітті жанымды,
Сезімге ерген сергелдеңнің....

Көкке өрлеген көңілімнің Күні едіңіз.
Жерге түсіп не еттіңіз?
Мүмкін бұл да жылап жазған
жырларымның киесі?
Өксік толы өміріме сәуле.....

Ақша бұлтқа қондырып арманымды,
Тауға теңеп тәкаппар талғамымды.
Алматы, аңсарыма айналдырдың,
Өзіңде өлең өріп қалған ұлды.

Білмеймін, сол серінің серті кімде?
Елсізде жүргендеймін......

Түн баласы кірпік ілмей қаңғырған,
Ойларымды қайтсем екен, аға, шын,
Жолыңызда болса дегем жан құрбан,
.. тастап қайда барасың?

Сізді – арбап арулардың жанары,
Мен – мейірім іздеп......

Өлердей сүйгенім шын.
Сен ғана деп өмірдің мағынасы,
Сен ғана деп базарым, бағым асыл.
Бір-ақ күнде бәрі ұмыт....