Білеу жұтса, — қолдай етке қыран тояды.
Бітеу жұтса, — торғайға да жылан тояды.
Шүйгін суға, соны шөпке аузы тисе,
Жылқы менен жылқы текті құлан тояды.

Құзғын, құмай атан, нарға тоймайды.
Құйтымдай сүлік жарылғанша тоймайды.
Дәніккеннен құныққан өтіп......

Мен өзімді іздедім бала жастан,
Жұп-жұқана сиқыма қарамастан.
Тауға да ұрдым басымды, тасқа да ұрдым,
Ерте қозды делебем — ала қашпам.

Адыр-адыр қыр кездім, қайнар кездім,
Қойнына құт, мал толы......

Қадіріне жеттің бе уақыттың, әр сәттің?
Сарсаң оймен сабылтып жүйке-көлік шаршаттың.
Күн қыздырды төбеңнен, бауырыңнан Жер Ана,
Терлеп-тепшіп балбырап көктемдегі қарша ақтың.

Қадіріне жеттің бе бойда қуат бар Шақтың?
Той-думан мен қыз-қырқын дырдуына қарсы ақтың.
Бас жарғызып сойылға......

Жаңа жыл,
Жаңа ғасыр,
Жаңа мыңым!
Талайы сапырылды бағалының:
Жылқыда тасырқамас тағалының,
Өзенде тас бұлақты......

Ақпан соңы.
Астана.
Кесенеде —
Арқа аязы есіп тұр еселене.
Сәті түсті көрудің,
Дәл сол күнге
Жазылыпты зиярат пешенеме.

Азынаса ақ түтек боран сыртта,
Көк сүңгі мұз қатырып......

Ауырдым, ауырсам да алпысқа аттап,
Бір ғұмыр кітапшасын алпыс қаттап.
Гүл жардым алпыс көктем, алпыс жазда,
Ажым сап алпыс қыс......

Әлди, әлди, ақ бөпе,
Ақ бесікке жат бөпе.
Әжелерің мерейін
Тасыт, көңлін тап, бөпе.
Ақ құндағың тұйықта,
Үйрен сағат......

Ақ жүрек әріптес аз бір қалыпты.
Әркімде ақ жем қақтырар шырға мықты.
Тік тұрар төбе шашың, жүрек айнып,
Көргенде сырғақ жүріс зырлауықты.

Қасыңда ол, тасың өрге домаласа.
Мәртебе, мереке — сен......

Арқаның суық бораны
Арқадан өтіп барады.
Алда тұр қарға малтығып,
Азынап құрбан алаңы.

Жібімей қатқан мұздары,
Қайтпапты қыстың......

Зымыран уақыт шіркін оқтай екен.
Күйдірсе, – көмбедегі шоқтай екен.
Аз емес тайғақ кешу, тар кезеңім,
Соларға мен қалайша соқпай өтем?!

Әр күнім, айым, жылым өнер тапқан
Жасартты, жасандырды......