Жазмыштың құлымыз,
салғанына көндiгемiз шарасыз.
Күн дөңгелеп, ай жылжыды жаңасыз.
Жалғыздығым жабықтырды.....

Ағысымен ағып келед сең денем,
Ойламаймын не болар деп ертеңім.
Сіздің жақта бақыт бар деп сенген ем,
Жеңіліспен аяқталды....

Аспан бүгiн ағыл-тегiл жылады,
Мөлдiр тамшы қара жерге төгiлiп.
Жанарымның моншақтары құлады,
Көңiлiмнiң қабырғасы....

Келеріне сенсем де көктемімнің,
Бүгін жүрек жабырқау, көктеді мұң.
Күтер жанның өзіңді бар екенін
Жүргеніңе ұмытып....

Хабарсыз кеттіңіз шынымен,
Ұстатпай… Ұқсайсыз қашқанға.
Хат жаздым сізге арнап түнімен
Сағыныш жайында....

Білесің жаныма ыстықсың өрттей,
Жүректі шарпыдың айықпас дерттей.
Бір өзің жаралап, бір өзің.....

“Махаббатта көз болмайды” деп едi.
Жаным жылып, жадырадым... Ызғарсыз.
Ойламауым мүмкiн емес, себебi,
Жүрегiмнiң лүпiлiнде....

Iздемедiң...
Таппадым... жоқ дерегiң...
Сағыныштың моншағын төкпеледiм.
Саған емес, үн-түнсiз.....

Жүрек шіркін тапса деймін тез емін,
Қиялымды қанат қып кеңістікті кеземін.
Өзіңді іздеп…

Дәрменсіздің бірі мен,
Жан өксиді дәмесіз.
Бұрынғыдай сағыныштың тілімен
Хат жазбайсыз және....