Орман, орман! Ұлы орманы орыстың,
Сан өртеніп, сан көктедің, толыстың.
Бақытты екен
Байтақ Русь сенімен,
Оның талай тағдырына болыстың.
Оның талай болдың қорған, панасы,
Кетсе қызып өмір-өлім таласы.
Жығылмады саған сүйеп маңдайын,
Қансыраса қайран.......

Көксерке - Ақжайықтың әміршісі,
Оны да солай еткен тәңір күші.
Жолында ағып өткен сәуле қалып,
Балықтар басын иген үлкен-кіші.
Шынында ол - су астының найзағайы,
От болып жүрген жері, барған жайы.
Жүрегін жандырады сұлулардың,
Естіліп құмарлықтың......

Мұз құрсанған, ақ көрпеге оранған,
Қиын-қыстау, сары аяздан бораннан,
Қорықпастан туған менің - бөбегім-
Мемлекетім - азаттығым оралған.
Сені әлдилеп келем мен
Аузымдағы таусылмайтын өлеңмен.
Кеудемдегі жүрегім......

Әрқашан алла атымен, иман, антпен,
Адамдық ар, абырой, инабатпен,
Ақындық жүрегіммен, қазақ қызы,
Сүйемін сүттен таза махаббатпен.
Сенде бір халық қалпы, ұлттың исі,
Қашанғы берекенің, құттың исі,
Сен бөлеп, сен.....

[page=2]А[/page]қынның өлең-жыры - өмірлесі,
Емес ол ойнай салар көңілдесі.
Отына ғашықтықтың күйеді олар
Сүйеді бірін-бірі қалмай есі.
Дүниеге нұр сәулесін жаяды олар,
Сырлары сонда әмбеге аян болар,
Жаны ашып бір-бірінің саулығына,
Мүсіркеп, бірін-бірі аяр болар.
Нақсүйер, өмір-серік жарыңды еске,
Түсірер, бақытыңмен......

Қазақстан - менің туған анамсың,
Өзгеде жоқ, өзімде бар даласың.
Кеңдігіңмен, молдығыңмен момақан,
Ақыл, сабыр үлестірген данамсың.
Қазақстан - ғажапстан жер дүлдүл,
Болашаққа самғап......

Айнымас досым болды ерте күнде,
Өмірдің өріне өрлеп өстік бірге.
Жайқалып жазғытұры шешек жарған
Жайдары жүзі ұқсайтын қызыл гүлге.
Шыңдардың шығып алып төбесіне
Құмар еді қиялымен.....

Айта аламын әрқашан,
Орал сені мықты деп,
Жүгін, көкке нанбасаң
Тауларың тұр бұлт тіреп.
Айта аламын әрқашан
Жаралған деп сені оттан.
Сұра барып.......

Көкте бұлттар қансырап тұр,
Оқтар жыртып қорғасындай.
Тағы жаңбыр тамшылап тұр,
Сорғалаған көз жасындай.
Жатыр ұйықтап барлаушылар,
Разведкадан жаңа оралған.
Тағы да олар.....

Кішкентай ғана көгершін
Далада жатыр далиып.
Қара дақ етіп кеудесін,
Қалыпты қою қан ұйып.
Жұртта қалған кемпірге,
Болатын жалғыз ермек сол.
Жазықсыз құсты.....