Көтеріп күннің от лебін,
Көгімнен түсті көктемім.
Жылыта келді елімді,
Жібіте таудың бөктерін.

Көтеріп күннің от лебін,
Көгерте күнгей......

Өткеннің бәрі өткен ғой,
Алыстап кейін қалатын.
Есіме кейде......

Ауылда ірі байлардың
Өрісті малы бермеді,
Жалшы еңбегін жатып жеп,
Еңбек заңын көрмеді.
Күндерін......

Суығы өтсiн жаһанның жауырыннан:
Ымырасыз ықпасам дауылынан.
Дiлiм таза болса, ол – Табиғаттан,
Дiңiм тiп-тiк тұрғаны ал Тамырымнан.

Сіңіріп жерден жылу, көктен көрік,
Табылмай көңіліме жеткен көлік.
Кеудеме қараторғай ұя салса,
Жем беріп, асырадың көктем болып.

Сөздері сөз ғана емес,
Саз сияқты.
өзіңсіз жердің беті....

Жұтаңдаумын, демен бiрақ жарлымын,
Баба ырымы, әлегi емес жарғының.
Қызыл тiлдi сөзге иiлту үшiн де,
Итаяқтан суды да iшкен бар күнiм.

Итаяқтан суды да iшкем, сөкпегiн,
Айыптарға өзге күнәм көп менiң.
Ырзығымды табам.....

Тақыр жерге соқыр жаңбыр жауады,
Көзi соқыр тағдырым, ашылмады-ау, қабағың.
Басымнан бақ бұлт сынды ауады,
Сенi сүйгiм келiп едi, қазағым!

Ыстық жазда суық түстер көремiн,
Тамыз тамшы тамызбастан қинады.
Қуа алар ма қауқары.....

Тау да ұйыған бұл сәтте,
Аспан тұнып,
Жұлдыздарды сұсымен жасқандырып
Түнi бойы салданған салқын аяз,
Ұшып бара жатады тастан күлiп.

Қалаларға асығып мұнаралы,
Жел де тастап кетедi бұл араны.
Түнде жалғыз жылаған.....

Жапырақ,
Сенің бойың биік менен,
Мен деген қырда туып, күйікте өлем.
Кешқұрым,
Ауа тұнық,
Құр отырмын
Дүниенің бар тылсымын.....

Шаңқан ауылын арманның атап қонып,
Қыз қолынан шай iшу атақ болды.
Сұрақ болдың – себебi сұлулығың,
Бiр шешiмiн таппадым, шатақ болды.

Екi түрлi ой, ортада сызық, сiрә!
Өзiме аян жүрмегенiм қызық сұрап.
Арысы – бiр сезiм пернем.....