Бар еді менде не ақың кеткендей-ақ?
Тиеді мына сөзің кетпендей-ақ.
Аузыңнан қандай-қандай сөз шығады,
Тұлпарды есек келіп тепкендей-ақ.

Аш, бабын сөздің, дүр Омар,
Жөн болса сөзің тыңдалар.
Келіспесе кестесі-
Ретсіз сөзді кім тыңдар!
Намақұл сөздің.....

Сөз жазамын нұсқалап,
Көп ұзатпай қысқалап.
Мінезі құрсын Сәкеңнің,
Түйе сияқты....

«Баһадүр» деп білмеңіз-
Жиынды бұзған тентекті.
Кезеніп атар оқ емес,
«Қару» деп білме келтекті.
Жолдастыққа санама,
Жайбар ауыз.....

Жібердім бір баладан қағаз жазып,
Сұлуға сұңқар мойын, белі нәзік.
Лебіңнен «бір марқабат бола ма»,- деп,
Жолыңда құрбың отыр жүрек сазып.

Сезімнің біле алмай бағасын,
Талайлар жүр оны саудалап.
Дәл саған жоқ менің таласым,
Жүрген көп мені де қаумалап.
Тәкаппар жаралсақ сен де мен,
Жөн дер ем, кеткенді иілмей.
Алайда дос сезім.....

Сайлау деген елге бір бүлік болды,
Параланып әкімдер пұлға толды.
Іріктеп көріктісін пұлға сатып,
Пышаққа жарайтынын қырып болды.
Не нарлар түсті базар жетектеліп,
Шашылды ақша.....

Бір бақыл бай бар екен сараң болған,
Есігіне еш кедей бара алмаған.
Ішкен асын кейінге қоюшы еді,
Жан көрінсе алыстан қараңдаған.
Сараң еді бұрын .....

Қайраты бұл дүниенің мал менен пұл
Патшадай -малды кісі, кедейлер-құл.
Сұңқардай құрағытқан бауын түтіп,
Дәулетсіз қор болды ғой қайратты ұл.
Мал керек қожаға да, төреге де,
Малсызды «опат» дейді.....