"Түрсіз ғой" деп, түсіне тыжырынба, ардақтым!
Сұр шинелдің ішінде
Жүрегі бар солдаттың.
"Өңсіз ғой" деп, түсіне өкпелеме, ақылдым!
Бөз көйлектің....

Күн батады,- дейді-ау жұрт,- ұясына,
Ондай ұя әсте жоқ туасы да.
Інге кіріп, ұйқыға шомбайды күн,
Күн самғайды заңғардың қиясында.
Күн бата ма?
Күн батса, не болады?
"Күн батты"- деу білместің жорамалы.
Күн тек қана көзіңнен....

Жан сырымды көрінгенге шертем бе,
Көзім салман серісымақ селтеңге.
Осыншама өрттен қалған Еменмін.
Түбірінен қайта қаулап өртеңде.
Кіл тәттіден тұрса егер сыбағам,
Мен тағдырдан ұзақ.....

Түсіне қомағайдың ет кіреді.
Түсінде қыран бүркіт көк тіледі.
Түсінде орманшының тоғай түлеп,
Ұстаздың қанаттанар көп түлегі...
Түсімде Ай келіндей.....

- Іні де, қарындас та, ағай жатқан,
Біз түгіл бұл бесікте Абай жатқан,
Тал бесік пәле болса...
Ғасырлардан

Ақиқатты іздеген -
Әуелден дос бізбенен.
Әділдікті қорғаған -
Бір туғаңдай ол маған.
Армандасын....

Амалсыздан өлімге пенде болдым:
Достарымды көмгеңде, мен де өлдім.
Жүзімдегі әжімді санамаңдар,
Жүрегімді неше рет жерге көмдім.

- Дүниеге кеткен еркін, кең сыйып
Ана бір тас неге жатыр мелшиіп?
- Ол өкпелі.
Here десең, аты жоқ.
Ішінде оның өкініш пен қапы көп.
Болмағанда, болмағанда өкпелі,
Оның бізге айтары......

Қылышсыз қиып түсер қайран қырық!
Өкінбес жай түссе де, ойран қылып.
Түссе де аспан құлап төбесінен.
Жалпыны желпіндірер жайраң күліп.
Сүйсініп сары аязда сайран құрып,
Аязда түшкірмейтін айлап жүріп.
Қызуы домна пештей......

Өзімізше шетімізден дейміз-ау,
Тұлғамызға теңеседі қандай құз?!
"Бала" десе, "шала шығар..." дейміз-ау,
Демесек те, ішімізден ойлаймыз.
Райхан гүлді өзім теріп қырларда,
Шалқар көлде шомылғандай сезіндім.
Жаңа бидай сапырғандай қырманда...
Көріністер көріп жүрген....