Отанымның тірегі
Астанамның жүрегі.
Мақтан етем.....

Қыстың қары, аяздың зәрі батқан,
Қар мен мұзға көміліп біраз жатқан.
Жер жаңарып, жан бітіп табиғатқа,
Бәйшешегі бұраңдап....

Қаладағы, қайдағы сайқалға еріп,
Періштем-ау, кетерсің сайтан болып.
Айлы түнде, ауылда.....

Шырылдатып, жылатып құс жүректі,
Қас-қағымда зырылдап үш жыл өтті.
Сонау қырда қалқиған.....

Сүрініпті өмір атты көкпардан,
Сұм тағдырға кеудесінде кек қалған.
Менің атам өле-өлгенше....

Қарашы мынау кең байтақ жатқан далама,
Осыдан асқан жұмақ жоқ ешбір адамға.
Бабамның маған қалдырған осы мұрасын,
Мұраға тастап кетемін мен де балама.

Қазағым менің,
Айбынды менің дана елім,
Тарихтан білем бабамның асқан ерліген.
Өзіңнің мына мұраға.....

Алматым – ару қалам-ау,
Жаныма дәру бола ма-ау, бұл көркің?
Аңқылдап кетсең, аспаннан.....

Әрдайым татулықтан көңілі өскен
Ешқашан бір-бірінен бөлінбестен,
Ертеде бір ауылға аңыз болған
Бір үйде екі абысын өмір кешкен.
Екі әйел тату болған шынында да,
Жүз шайып ұрыспаған.....

Жиырмаға жеткен қыз кәрі болар,
Өңі кетіп шырайы сары болар.
Ер елуге жетсе де айыбы жоқ,
Әр уақытта біреудің жары болар.
Қыз он беске.....

Ағайын жат болады, алыс болса,
Жат та жақын болады, таныс болса.
Дұшпан түгіл. Достарың табалайды,
Аяғың бір нәрседен.....