Дәметпе түк те ешкімнен,
шығарма басқа бай ұлын,
Тіріде олар Тәңіріден
жиятын емес айылын.

О, шәйір! Шайтан – жолыңда:
оның да көрдік ойранын,
Қаламың болса......

Шәмшінің жаратқанда Жаппар Ие
Бір дыбыс тәніне оның симай қапты...
Біз – таспыз –
Алла көктен нұр.......

Аз ғана керек Адамға
Іздесін,
Тапсын
Жол – сыншы:

Жалғыз дос керек,
Ғаламда
Жауы да жалғыз болсыншы...
Тыныштық болсын......

Дірілдерін
Гүрілдерін
Құлақ түріп, тыңдай қалып –
Бүгін менің,
Жұмыр Жерім
Бара жатыр Күнді айналып.

Күн дегенде –
Дүрбелең.....

Он бес бала еді...
Ия, Белла!Қарау реңі!—
он бес бала еді
қатыгез—
қыршын жүрегі,
бас қосты олар
зымияндық ойнап....

Немене жыбырлап тұр тамағымда,
Қорқыттың қобызының шанағында?
Болғанмен басым – мұнда,
Көңілім – анау –
Көк Тәңірі,
Көк Түркінің заманында.

Жаһанды жанарыммен жасқап өстім,
Жайлауды тастап.....

Дүние – Көш,
Бірі – кеткен,
Бірі – келіп,
Заман да кеп алмасты күңіреніп.
Сен – кеттің.
Қалды артыңда Қарқаралы,
Орның ойсырап тұр,
Үңірейіп...

Уақыт та ала-құйын ағын еді,
Бара ма көмескі боп.....

Мен—Отпын, өртпін ғой мен лапылдаған,
Лебіме жан шыдымас жақындаған.
Болғанда өзім—жерде,
Тәңірім—Көкте,
Шерімді Соған айтып, лақылдағам...

Ұстаған, соңсоң, мені Ол.....

Түн еді.
Кеткен Күн сүңгіп...
Түн еді - марғау, еріншек.
Сезінді кенет бір сұмдық
Ұйқылы-ояу келіншек!

Түсі ме:
Оның... жоқ үні,
Қолы жоқ қара.....

- Үстінен аттап ұяттың, ақыл, арлардың,
Адамның өзін азғырып сатып алғанмын!

Адам - кім?
Мен - кім?!
Білсең - айт, неде күш, пенде?
Қайтадан сатып......