Ақсақ қыз ұзақ жолдан әрең келген,
Қорқытқа жетіп өлген, сәлем берген.
Өнер мен өнер сүйген адамдарды
Ажалдың жеңе алмасын дәлелдеген.
Жүздері гүл жайнаған.....

Қызым...
Енді толса да үшке жасың,
Сені ойласам батпайды ішкен асым.
Адам түгіл айуан да ұрпағы үшін,
Жан қиярлық тігеді.....

Жиырмаға жеткен қыз кәрі болар,
Өңі кетіп шырайы сары болар.
Ер елуге жетсе де айыбы жоқ,
Әр уақытта біреудің жары болар.
Қыз он беске.....

Жырымнан ізде даралық,
Көктегі күн боп көрінген.
Қыз бұрымындай.....

Қызбойжеткен дегенде, қызбойжеткен,
Көктем көктем емес қой, қыз ғой көктем!
Күні бойы көз алмай көкжиектен,
Түні бойы телміріп......

Тіземнің дірілдегені есімде,
Даусымның дірілдегені,
Күлімдегені есімде құрбыңның,
Құрбыңның......

Таулар ақын болар ма еді тым биік,
теңіз ақын болар ма еді тұңғиық,
жолдар ақын болар ма еді тағдырлы,
мезгіл ақын болар ма еді жаңбырлы,
құстар ақын болар ма.....

Таң алдында бір ғана сағат мызғығаны болмаса, Абай бұл түнді ұйқысыз өткізді. Құрығын тірсегінен шорт кескен күдік торы ауыздығы алына салысымен басты жерге салып, аққұлақ.....