Арқанын керім кешінде, жаным, кездестік,
Сұлуды көрсем жан емес едім сезбес түк.
Білектей бұрым, беліңе дейін бұралып,
Төгіліп тұрды. Көрініп тұрды көзге ыстық.

Қызарып барып кірпігін Күн де жапты әрең,
Жарық жалғанмен....

Көктемім өзің едің күзде келген,
Жаралған жан дүниең ізгі өлеңнен.
Сен менен алыс кеттің, арманым-ай,
Мен сенен үмітімді үзбегенмен.

Жанымды жүз қуантып, жүз жылатып,
Кетсе де жүрмін....

Төрткүл дүние-ай тұтқа болып ең кімдерге?
Төрт қырлап қазған қабір ғой алар жүлдем де...
Төрт нәрсе жақсы тұрлаусыз мынау тірлікте,
Ал төрт нәрсе бар одан да жақсы, білгенге!

Бұғаулап алып бермеген кезде нәпсі бой,
Ар-иманыңа қорғаныш болар тасқын ой
Еркектің ұяты болғаны....

Арқаттан алыс кеткелі,
Арқадан қоныс тепкелі,
Арғымақ жүйрік жылдарым,
Арқырап, зулап өткелі
Арқалап алған бір үміт
Арқамды жауыр....

Сен жақсы көретін ең жақсы мерейлі мезгіл боп,
Сен жақсы көретін ең жақсы санамда сөз бүрлеп.

Сен жақсы көретін ең жақсы шырайлы Күнге ұқсап,
Сен жақсы көретін ең жақсы....

Қиял құсы...
Ол құстың иесі – ақын. Ұяң кісі.
Түннен жасап алардай тамаша әлем,
Бойына бар ғаламның сияр күші.
Жоқ оның одан басқа зиянды ісі.

Бар үнімен,
Табиғаттың тілдесіп тамырымен,
Қара өлеңмен....

Жүрегіме жыр құйып көктен сарнап,
Мынау – менің құстарым жеткен самғап.
Қара жердің қайғысын сейілтеді,
Қанатынан күміс нұр көктем саулап.

Соғады әлсіз жібектей жел жұмсарып,
Жұпар еміп жібиді бел бусанып.
Сағыныштың тамшысын....

Алматы. Жып-жылы жаңбыры
Жанына ол қыздың ұнайтын.
Ал оның тағдыры, жан-мұңы
Жарысып жаңбырмен жылайтын.

Ақ нөсер астында тұратын,
Оларда ұқсастық....

Көнеріп күз де кетті,
Көне қыс бізге жетті.
Көл жатыр көз ұшында,
Көрпе ғып мұз желекті.

Өмірдің бұл мезгілі,
Өзгеше мүлде....

Қыс та келді. Тайды тағы Күз серттен.
Қар жауып тұр күйге ұласып біз шерткен.
Қара жердің айғыз - айғыз келбеті,
Қара қойдың терісіндей тұз сепкен.

Өлді мезгіл, жете алмастан арманға аз,
Өзгермеген тек тәкәппар Тау маңғаз.
Қар астынан жылытады жанымды,
Кеше ғана күзге өкпелеп....