Мұнда қашан түскенін білмейді. Жер бауыры жылынғалы өзінің бас көтергісі келіп, ерекше бір сезім өн бойында тулап жатқанын сезді. Бірақ, еңсесін қанша көтерейін десе де, бойын тіктей алар емес. Әсіресе соңғы кездері жаңбыр көп жауып, топырақпен бойына нәр жүгіргелі асау сезім тіпті бұлқынып кетті. Бұрынғыдай емес, денесіне....

Мен жердемін.
Ал сен ше, Көктесіңбе?!
Тарланым-ай, тентегің жоқ па есіңде?..
Жұлым-жұлым жүрегін.....

Ақша бұлт жаспен жуып көздің нұрын,
Алатау жұбатады өз мұңлығын.
Алма төс, алтын зерлі бұл.....

Келесің бе сен менің үйіме бір,
Сені аңсап жүр бұл жақта жиі көңіл.
Асыл ғұмыр арқалап.....

Тентек жел кәрі шыңды масқара қып,
Жаулығын төбесінен қашқан алып.
Сол сәтте жер бетіне түседі екен
Көгілдір аспан....

Өзекте ауыл.
Өрттей жанған кешқұрым,
Өзегімді тырнайды кеп ескі мұң.
Құбылаға жинады күн....

Қаладағы, қайдағы сайқалға еріп,
Періштем-ау, кетерсің сайтан болып.
Айлы түнде, ауылда.....

Шырылдатып, жылатып құс жүректі,
Қас-қағымда зырылдап үш жыл өтті.
Сонау қырда қалқиған.....

Сүрініпті өмір атты көкпардан,
Сұм тағдырға кеудесінде кек қалған.
Менің атам өле-өлгенше....

Ағаңның жаулап жүргенін жүрегін сезім,
Ағат ойламай , қалқашым , біле білші өзің.
Айтудан тіпті именем.....