Қазағым, таянды ғой қылта мойын, Жер, мал кетіп, бос қалды біздің қойын. Қарашы өзіңе өзің көз жүгіртіп, Жараспас бұдан былай күлкі-ойын. Жетті енді қам жер мезгіл, жатпа бекер, Ойламау келешекті түпке жетер. Надандық қоршап алған тұс-тұс жақтан, Жан қорқып, дене тітіреп........