Гитарыңның шектерінен
Ғажайыпты үн келер.
Жастық шақтың көктемінен
Жазғы тасқын жыр келер.
Гитарыңның шектерінен
Сиқырлы үндер.....

Қойынынан шығады,
Асыр салып мың бұлақ.
Қыземшекті шыңдары,
Көрінеді бұлдырап.
Жатыр жанды....

Жалтырап көзге түседі,
Ай астында ақ тақыр.
Ақ тақырдың үстінде,
Ақ алтындай.....

Көк аспанның кеудесіне,
Кім орнатқан алып келіп,
Тұр әлемнің төбесінде,
Жалғыз өзі жарық төгіп.
Төңкерілген.....

Мен еліме оралдым,
Толып жатыр көргенім,
Жаны сірі адаммын,
Өлмедім мен, өлмедім.
Қара құлып күзетті,
Күн жарығын.....

Арада өткен күнді есепте,
Көп жыл бойы біз көрмедік.
Көп жыл бойы көрмесек те,
Бұрынғыдан өзгермедік.
Қайта, өткен бұл жылдары
Арта түсті жалынымыз.
Аша алмады.....

Біз ол кезде жас едік
Білмейтұғын майданды.
Сырдария үстінде
Салушы едік сайранды.
Көк буалдыр, жер тұман,
Майдан жолы.....

Па, шіркін, құм Тосынның жазы қандай,
Ауру жан сырқатынан жазылғандай.
Көтерген көк орманы қарқарасын,
Жан сүйген жар секілді жазық маңдай.
Бұрқырап бұлақ ойнап құм төсінде,
Ұқсайды табиғаттың еркесіне.
Бұралған қыз беліндей қызыл жыңғыл,
Таласа біткен шоқы.....

Көшелері көп емес,
Көлемі онша кең емес.
Бірақ та сол Қостанай
Еш қалаңнан кем емес.
Көк ну орап көлемін,
Болмаса да безенген.
Үлкен өмір бөлегін,
Бұл қаладан......

Тұнып жатқан көкке атып толқындарын,
Дауыл бұрқап дарияның соқты жарын.
Нажағайдың жарқ еткен сәулесінен,
Айдынында ойнайды отты жалын.
Көбік қайнап сапырып дарияны,
Салып қиқу сақылдап жарға ұрады.
Шұлғи тартқан сулығын.....