Дипломная работа посвящена изучению вопросов о существовании, единственности решений дифференциальных уравнений гиперболического типа, заданных в неограниченной области.
Цель работы: рассмотреть дифференциальные уравнения гиперболического типа и показать существование решений одного класса уравнений гиперболического типа.
Актуальность исследования краевых задач для гиперболических уравнений определяется в различных областях математической физики, например, и теории электромагнитных полей, теории упругости и гидро-динамике.
Важное место в теории дифференциальных уравнений с частными производными гиперболического типа занимают уравнения второго порядка, возникающие преимущественно в ходе решения физических задач. Ведущим фактором здесь является одна из самых известных задач XVIII века – задача о колебании струны, исследование которой связано с именами Г.Галилея, Р.Декарта, Л.Эйлера, Д.Бернулли, Ж.-Л.Лагранжа, П.-С.Лапласа.
Применение разнообразного математического аппарата к исследованию краевых задач для гиперболических уравнений позволило разработать методы их решения и выделить специальные классы разрешимых задач. Использования различных подходов, методов при изучении вопросов существования, единственности и нахождения решений краевых задач для гиперболических уравнений привело к результатам, сформулированным в различных терминах. К настоящему времени получены важные результаты по различным методам решения краевых задач для гиперболических уравнений, накоплен большой опыт, позволяющий судить о достоинствах и применимости тех или иных методов.
Как известно, запросы квантовой механики требуют детального исследования так называемых сингулярных дифференциальных уравнений, например, уравнений, заданных в неограниченной области.
В приложениях часто встречаются дифференциальные уравнения, заданные в неограниченной области и имеющие не суммируемые коэффициенты. Разрешимость дифференциальных уравнений в неограниченной области рассматривались в работах М.О.Отелбаева, К.Х.Бойматова, Р.О.Ойнарова, М.Б.Муратбекова, К.Н.Оспанова, Т.Като, Ю.М.Березанского, И.М. Глазмана, А.Г.Костюченко, Б.М.Левитана, М.С.Саргсяна и др.....

Целью работы является исследование стуктурных осообенностей нанопорошков.
Задачей данного исследования является определение состава, структуры и свойств нанопорошков.
Актуальностью является необходимость материалов для новой технологии и наноэлектроники
Одно из важнейших направлений нанотехнологии - это получение, изучение наночастиц (нанопорошков) и их применение в практике. К наночастицам, научное сообщество относит такие объекты, геометрические размеры которых хотя бы в одном измерении не превышают 100 нм и которые обладают качественно новыми функциональными свойствами. По мнению экспертов в области нанотехнологий и инвестиций применение нанопорошков позволит существенно улучшить параметры существующих технологических процессов и создать новые технологии.
Используя нанопорошки, например как добавки, можно значительно улучшить качество многих продуктов - лекарств, смазочных материалов, топлив, полимеров, фильтров, геттеров, присадок к смазочным материалам, красящих и магнитных пигментов, компонентов низкотемпературных высокопрочных припоев и др. Для производства нанопорошков, используют метод электрического взрыва проводника (ЭВП). Особый интерес ЭВП представляет как метод получения порошков металлов с высокой химической активностью. По данным ряда исследователей, вследствие экстремальных условий образования электровзрывных наночастиц (высокие температуры и скорость процесса) при ЭВП возможно формирование неравновесной структуры дисперсной фаз[1].....

Для понятия нанотехнология, пожалуй, не существует исчерпывающего определения, но по аналогии с существующими ныне микротехнологиями следует, что нанотехнологии - это технологии, оперирующие величинами порядка нанометра. Поэтому переход от "микро" к "нано" - это качественный переход от манипуляции веществом к манипуляции отдельными атомами. Нанотехнология - совокупность процессов, позволяющих создавать материалы, устройства и технические системы, функционирование которых определяется наноструктурой, т.е. её упорядоченными фрагментами размером от 1 до 100 нм (10-9м; атомы, молекулы). Греческое слово "нанос" примерно означает "гном". При уменьшении размера частиц до 100-10 nm и менее, свойства материалов (механические, каталитические и т.д.) существенно изменяются. Уникальность нанотехнологий в том, что нанотехнология начала развиваться на основе научных открытий, в которых изучались объекты крупнее молекулы, но меньше одного микрона. Объекты больше одного микрона видны в световой микроскоп. Кроме того, нанотехнология имеет дело с веществами, которые проявляют свои уникальные свойства в нанограммовых концентрациях. Ее уникальность заключается в том, что именно наноструктуры обладают совершенно новыми, ранее не известными свойствами. Нанотехнология оказала революционизирующее влияние на развитие космических технологий, автомобилестроения, создание уникальных покрытий для стадионов и крупных объектов. Для медицины созданы тончайшие, гибкие и прочнейшие нанозонды из золота для изучения процессов и диагностики патологий мозга. Такие зонды не препятствуют току крови даже в капиллярах. Таким образом, нанотехнология родилась из достижений науки, которая впервые стала изучать наноструктуры и взаимодействия в наномасштабах. Развитие нанотехнологии уже оказало существенное влияние на ряд отраслей промышленности и развитие инновационных технологий в Казахстане и в мире. Это могут быть новые технологии для горнодобывающей и металлургической, химической отрасли, а также для легкой и тяжелой промышленности. Особенно применение нанотехнологии способствует прогрессу в медицине и сельском хозяйстве. Термин нанонаука используется в настоящее время для обозначения исследований явлений на атомном и молекулярном уровне и научного обоснования процессов нанотехнологии, конечной целью, которой является получение нанопродуктов. Нанонаука, таким образом, может рассматриваться как начальная стадия нанотехнологии, когда до продукции еще достаточно далеко.В отличие от традиционных технологий нанотехнологии характеризуются повышенной наукоёмкостью и затратностью, а также междисциплинарностью и неэффективностью решения задач методом “проб и ошибок”. Стремительное развитие науки и техники, осуществляемое на основе развитой нанотехнологии, за рубежом называют наноиндустриальной революцией.....

Анемометры как контрольно-измерительные приборы предназначен для измерения скорости ветра в промышленных условиях, определения опасных ветровых порывов и включения при этом сигнальных устройств находят широкое применение не только в сфере производства, но и при эксплуатации, диагностике технических систем, обеспечении их экологической безопасности.
Многообразие методов и средств измерения и контроля, принципов их действия, настройки, поверки, материалов используемых для их изготовления и обслуживания вызывает необходимость их систематизации, проведения анализа основных достоинств и недостатков конкретных, наиболее распространенных конструкций и методов измерения.
Средняя скорость является важнейшим параметром, характеризующим протекание технологических процессов в различных отраслях промышленности, параметром, без которого не возможен метеорологический прогноз.
Среди различных устройств, предназначенных для измерения средней скорости направленного воздушного потока, наиболее популярными являются устройства под общим названием анемометр.
В предлагаемой работе предлагается методика поверки анемометра сигнального цифрового АСЦ ....

Шойын деп құрамында көміртегінің шамасы 2,14%-дан артық темір мен көміртегінің қорытпасын айтады. Оның болаттан негізгі айырмашылығы құрамындағы көміртегі санының көптігі ғана емес, құйылғыштығы жақсы, құны болаттан арзан, ал пластикалық қасиеті едәуір төмен.
Құрамында көміртегінің қалыптасу жағдайына қарай шойындардың келесі түрлерін ажыратады: ақ шойын, сүр шойын, созылғыш шойын, аса берік шойын және арнайы шойындар.
Шойында көміртегі мен темірден басқа марганец, кремний, күкірт, фосфор және басқа элементтер болады, олардың мөлшері мен әсері болатқа қарағанда басқаша.
Кремний шойын құрамына графиттену үдерісін күшейтіп, қатты әсер етеді. Оның мөлшері 0,8...3,6%-ға дейін болады.
Марганец графиттену үдерісінің өтуіне кедергі жасап, шойынның ағаруына көмектеседі. Шойын құрамындағы марганец мөлшері 0,5...1,5% болады.
Күкірт те марганец сияқты шойынның ағаруына көмектеседі, оның құю қасиетін нашарлатады, сондықтан шойындағы мөлшері шектеледі, 0,15%-дан аспауы керек.
Фосфор шойынның сұйық аққыштығын жақсартып, графиттену үдерісіне әсер етпейді. Шойын құрамында оның мөлшері 0,3%...0,12% болады.
Ак шойын ақшойындар көміртегі цементит күйінде болады, ал графит бос күйінде болмайды. Ағартылған шойыннын, тек сыртқы беті ғана цементит, ал негізі сұр шойын. Мұнда да графит бос күйінде кездеспейді. Ақ шойыннан құйылған құймалар қаттылығының, тозуға, тотқа төзімділігінің жоғарылығымен, жалынға, жылуға төзімділігімен сипатталады. Ақ шойыннан кұйылған құймаларды тек қана өте қатты қорытпадан жасалған кұрал-сайманмен кесу аркылы өңдеуге болады.
Ақ шойынның қолданылатын жерлері:
1. Т о з у ғ а жұмыс істейтін детальдар (тежеу қалыптары, ұсақтағыш машинкалардың және сұйық дайындайтын абразивті насостардың тетіктері).
2. Жалында және жоғары температурада жұмыс істейтін детальдар (оттық және т. б.).
3. Химиялық әсерге ұшырайтын детальдар (қазандар, мырыш қорытатын аппаратура және химия өндірісіндегі арматуралар).
Ақ шойын химиялық кұрамы бойынша қоспалы және қоспасыз болыл екіге бөлінеді. Қоспалы ақ шойын никельді және борлы (тозуға төзімді), жоғары хромды (тозуға және жылуға төзімді), жоғары кремнийлі (кышқылға төзімді) болып бірнеше түрге бөлінеді. Ағартылған шойынның тек сыртқы ағартылған беті ақ шойын, ал негізі сүр шойын. Ағартылған шойын прокат біліктерін, гидравликалық цилиндрлер және тағы басқа детальдар жасау үшін қолданылады. ....

Физика ғылымының тілі –бұл физикалық терминдер. Термин дегеніміз – ғылым, техника, өнер аумағындағы қандай да бір белгілі ұғымның атауы болып табылады. “Термин” ұғымының жалпы анықтамасына сүйене отырып біз физикалық терминді келесі түрдегідей анықтаймыз. Осыдан физикалық термин дегеніміз – бұл физикалық ұғымның атауы болып табылатын сөз немесе сөз тіркесі, ал физикалық ұғым – физикалық обектілер мен физикалық құбылыстардың мәнді белгілерінің бейнесі.
Ғылыми – техникалық даму барлық ғылыми білім салаларындағы түсініктер мен терминдердің жүйесін тәртіпке салу мәселесін күшейте түсті. Физика қазіргі техника мен өндірістің негізі болып табылады және маман халық шаруашылығының кез-келген саласында физика ғылымдарының әдістері мен тілін еркін пайдалануға тиіс. Сондықтан арнайы орта мектептің қазіргі кездегі өзгертулерінің басты мәселелерінің бірі- табиги математикалық, жалпы техникалық және арнайы пәндердің жетік меңгерілуі үшін физиканың оқытылуының сапасын, нәтижесін және ғылыми деңгейін айтарлықтай көтеру. Бүгінгі күнде физиканы толық негізде қазіргі кезде ғылым мен техниканың тілі деуге болады. Әрине қандайда бір ғылым тек физикалық емес, сондай- ақ табиги және өзінің арнайы тілімен қолданылады. Бірақ физика тілінің қолдану деңгейі сол немесе басқа ғылымның дамуының маңызды көрсеткіші.
Физика тілін меңгеру мақсатымен оқушылардың оқу ісін ұйымдастырудағы мақсатқа сай ұстанылған жолда ең алдымен жақсы әсермен осы істе мәдениеттің дамуына оқушылардың ой пікірі себеп және қалыптасуы болып қазіргі білімнің және оның күшейтілуіне бағытталған негізді, кейінге қалдыруға болмайтын мәселелердің бірі. Бірақ, өкінішке орай педагогтар оқушылардың жауаптары, сөйлемдері анық және физика терминология тұрғысынан қарағанда мінсіз болуы әр қашан қадағаланбайды. ....

1887 жылы Генрих Герц жарықтың әсерінен кез келген дененің бетінен электрондардың шығуы мүмкін екенін ашты. Бұл құбылысты фотоэлектрлік эффект, немесе фотоэффект деп атайды, ал фотоэффект нәтижесінде босатылған электрондар фотоэлектрондар деп аталады.

Фотоэффект заңдары
Зерттеулердің анықтауынша:
• Фотоэлектрлік токтың күші оны тудыратын электромагниттік сәулеленудің қуатына пропорционал.
• Фотоэлектрондарды максималды кинетикалық энергиясы түскен жарықтың түскен жиілігіне пропорционалды өседі және жарық қуатына тәуелді емес.
• Егер жарықтың жиілігі алынған дене үшін белгілі бір жиіліктен төмен болса (фотоэффектінің қызыл шекарасы), фотоэффект байқалмайды.
Осы тәжірибелік нәтижелерді фотоэффект заңдары дейді.
Фотоэффект заңдары электромагниттік сәулеленудің зат электрондарымен әсерлесу механизміне ешбір түрде сәйкес бола алмайды.
Электромагниттік сәулелену зат бетіне түскенде, заттың үстінгі қабатындағы электрондардың бәрі бірдей мәжбүрленген тербелісті бастау керек. Оң зарядталған атом ядросы тартылысынан босау үшін қажетті энергиясы біраз уақыт болған соң ғана жиып алады. Сонымен фототоктың пайда болуы жарықтандыру басталған мезеттен біраз кешігуі керек. Тәжірибеде фототоктың ешкандай кешігуі байқалмайды.
Классикалық теория бұған қоса фотоэффектінің қызыл шекарасы болуы және фотоэлектрондардың сәулелену қуатынан, яғни электромагниттік толқынның өріс амплитудасының тәуелсіздігін түсіндіре алады.

Электромагниттік толқынның (жарықтың) элементар бөлшегі- фотон (грекше phos, photas- жарық). Фотон зарядсыз (нейтрал) бөлшек. Ол вакуумде c=3·10м/с жылдамдықпен тарайды. Оның энергиясы (ε) жиілігімен (ν) анықталады: ε=hν/c, оның тыныштықтағы массасы m=0. Фотон электромагниттік әсерлесуді тасымалдайтын бөлшек. Зарядталған бөлшектердің фотондарды шығаруы немесе сіңіруі барлық электромагниттік процестердің негізі болып табылады. Фотон туралы ұғым кванттық теория мен салыстырмалы теорияның даму барысында пайда болды. 1905 жылы А.Эйнштейн фотоэффект құбылысының заңдылықтарын түсіндіру үшін 1900 жылы неміс физигі М.Планк ашқан жарық кванттары туралы ұғымды пайдаланды. Жарықтың фотондардан (кванттардан) тұратындығы люминесценциялық құбылыстар мен фотохимиялық реакциялар арқылы дәлелденді. “Фотон” терминін ғылымға 1929 жылы америка ғалымы Г.Льюис енгізді. Фотон бозондарға жатады. Оның меншікті импульс моментінің (спинінің) қозғалыс бағытына проекциялары S=±1. ....