Еңселі елім, көркейе бер ұлы елім,
Сен деп соғар әрқашанда жүрегім.
О, туған ел оттай ыстық сезіммен,
Әлпештеген мені анамдай сүйемін.

Көктем келді көгілдір,
Жыл құстары сайрады.
Қар еріді, қыс кетті,
Жауқазындар көктеді.

Көктем келді жадырап,
Көк майсасын жамылып.
Бүршік жарып ағаштар,
Гүлдей жайнап даламыз.

Мынау менің мысығым
Анау менің күшігім
Бір-бірінен аумайды
Ұқсастығы түсінің
Мысығым үйден шықпайды......

Ана тілі

Ойлады ма болсыншы деп тіл аман,
Сонда ғана деді ме ұлт боп құралам.
Сонау жылы тіл мәртебе алғанда
Көзіме жас алдым дейтін бір адам.

Тілдің жайын бар жанымен ұғыпты,
Ана тілі - перзенті үшін тұнық-ты.
Сол перзенттің тіл деп соққан жүрегі
Қуаныштан сонда егіліп тұрыпты.

Ұрпақ үшін кемімеген бағаң да,
Алаңдасаң, тілің үшін алаңда.
Сол кезеңде қайран тілі халқыңның,
Тұрыпсың-ау көз жасы боп жанарда.

Қуанышыңды өз перзентің бірге ұқты,
Жақсы күнді қызың тосып, ұл күтті.
Сонда тілім өрледі деп қуанды,
Содан бері ширек ғасыр сырғыпты.

Ширек ғасыр - өтсе уақыт бедері,
Жүзеге асты кейбір іс те келелі.
Мына әлемде өзің барсың, ана тіл,
Сен бар жерде ұлтың да аман келеді.

Ғабиден Қожахмет .....

Мектебім менің мектебім,
Төрінде тұр өлкенің.
Ұстаздар мен балалар,
Ұқсайды гүліне көктемнің.