(«Құрбым жай» әнімен)

Түрлентемін ән шырқап заманымда,
Минут сайын алға өрлеп тұрғанымда
Жаңа тұрмыс, жаңа өмір аясында
Өлеңдетіп шаттанбай....

(«Заман-ай» әнімен)

Теңбіл аспан төгіліп дарияға,
Сәуле шашып көк жібек қонды ұяға.
Көк теңіздің көсілген қиыры жоқ,
Жатыр шалқып көз жетпес бір қияда.

Қайырмасы:
Кемелері советтің,
Сол теңізде.......

Асқар-асқар Алатау,
Кен кернеген сара тау,
Атандай аңша ала бас,
Өркештене өрлеген,
Бұлтқа бойын бермеген,
Күрделі көкше......

Өлеңді айт дегенде тасып берем,
Мергендей көзден түзу атып берем,
Ағалар басын қосқан мәжілісте,
Әніне «Жонып алды» басып берем.
Айтылса көп өнердің.....

Күн суық қыстың күні, даласы қар,
Жол оңап жүргізбейді тағы да тар.
Жүк салып арық атқа өлең айтып,
Келеді ыққа қарай Кәрібай шал.
Жүк тартып келе жатты Кәрібай шал,
Жалғыздың бейнет көрсе жоқ қой амал.
Жеткенде бір оқапқа.......

Тік шырқауға шырқайын шырғақтатып,
Асқақ әнге салайын ырғақтатып.
Ой, үрия-ай, дүние-ай, қызық-ау, қыздар-ай!

Қайырмасы:
Қыз мінген қызыл аттың жүрісіндей,
Кетейін бүлкілдетіп, сырғақтатып.
Төрт бөліп түн ұйқысын

Адамға аз жас емес жүз жыл деген,
Қойнына қара жердің кім кірмеген?
Қырық жыл жолдас болған, қайран Жәке,
Сағындым дауысыңды күмбірлеген.

Өлмейтін мен көргенде Күн менен Ай,
Тау мен тас, дариялар, өзен мен сай.
Жаңғыртып Алатауды.......

Туған жер, сай мен сала аймағында,
Ән шырқап қазақ, қырғыз жайлауында.
Салқын су, самал жел, жұпар аңқып,
Менің де әсер бердің сайрауыма.

Қайырмасы:
Туған жер, туған жер,
Балапан, көбелек......

Зарланасың, ақ ешкі, лағыңа,
Емшегіңнен емізген шырағыңа.
Кел, екеуміз қосылып бір жылайық,
Жетер ме екен Тәңірдің құлағына.

Қайырмасы:
Жалған, дүние-ай, салдың күйге,
Омырауымнан үзіліп түсті,
Екі түйме, ой......

Мен өзім дулат деген елден келдім,
Көлқопа, Қордай деген жерден келдім.
Жас бала, жаңа талап мен бір қойшы,
Туғалы мұндай жиын көрмеп едім.

Қайырмасы:
Кебекбай, Ноғайбай,
Ақын болу оңай.....