Денеңдегі бір жапырақ ет деген ,
Сау тұрғанда мақсатыңа жет деген .
Қан тамырың соққыласа асқынып
Кете көрме жарылып бір өт деген .

Қан жүрегің арың менен намысың,
Керек етпес.....

Ажары сұлуланып келді көктем ,
Диқанның иығында зілді кетпен .
Аңсары кең даланың бір жасарып
Ақынның жүрегінен жырды төккен .

Аспанның арасынан көшкен бұлттар ,
Уілдеп желдей есті....

Менің жаным неге бұлай жылайды ?
Өткен күндер қайтадан еш тумайды .
Жарық сәуле таусылама бір күні
Соны сезіп жан жүрегім тулайды .

Тулай берсін қоштаспаймын бәріңмен ,
Қалдырайын , қандырайын....

Өтіп жатыр өмірім жалжып қана ,
Мый айналып толқиды ойдан сана .
Ойланыңдар адамдар тіршілікті
Сусып аққан дүние бермен қара .

Өмір менен өлім бір үзілмейді ,
Өлеңімді өлгенде....

Кеттің бе , мазасыз боп ұлы тәңір ? ,
Көгіңнен тілеп едім нұрлы жаңбыр .
Құр бекер ұйытқытып бұлтты қума
Өтінем нөсер төккіз жерді қандыр !

Қалды ғой жауын жаумай көптен бері ,
Жер ана сағынады....

Сөйлеші тебіреніп дарқан далам ,
Таныссын тарихыңмен ақын балаң .
Елімнің жарық Айдай бостандығын
Кезінде аңсап өтті қайран бабам .

Үңілсем тізбектелген сол жылдарға ,
Күрсініп ойланамын.....

Барасың қайда асығып ,
Төбеден Күнді жасырып ?
Таң нұры жылжып биіктен
Сәулесін жатыр....

Қара бұлт қаптап шың басын ,
Түйдектей төкті тұнбасын .
Тал менен терек мүлгиді
Күткендей болып сырласын .

Төгесің моншақ селдетіп ,
Кетасің кейде.....

Өзгертті күннің нұры жаздың тағын ,
Бақтардың жаңалаштап жапырағын .
Сұрша күз ен байлықты именденіп
Еңбектің тасқындатты дариясын .

Жамылған жасыл – желек кең даланың ,
Бояуын сырып тастап....

Кеттің бе күзім сарғайып .
Барамыз біздер қартайып ?
Жасыма дейсің ой салып
Жатыр –ау өмір ортайып !

Жап – жасыл тұрған тал еді ,
Жарасқан күнім....