Университетте өзін мойындату үшін бойындағы талантын, жігері мен білімін аяған емес. Сосын өзі басқарып отырған тобындағы басқа қыздар сияқты ешқашан көз жасына ерік беріп, сәл нәрсеге жас шығара бермейді. Осы табандылығы – марқұм анасынан дарыған сияқты. Мына өмірдің «жылағанды жұбатуға емес, жұдырықтауға құмар» екенін ерте түсінген балғын қыз – өз достарын қашан да сабырға, күресуге шақырудан тайған емес. Ақкөңіл, мінезі жеңіл, ақ жарқын қыз. Дегенмен тереңнен ойлайтын, өзгелерге қашан да қамқор, адал жан.
Өзіне рухани жақын, бір-бірін жақсы түсінетін досы Нұржанмен таныстығы да қызық басталған болатын. Университетке жазғы маусымда құжат тапсыру науқанымен, қалаға келген беті еді. Вокзалда теріс қарап сыныптасы Бауыржан тұр. Құлағына тосқан телефоннан тіпті қолы тиер емес. Ауылда асыр-салып, алыса кететін мінезімен Гүлзат Бауыржанның арқасына жүгіріп кеп мініп алып еді! Мұны күтпеген жігіт қызбен қоса жерге құлаған. Орнынан тұрғанда Гүлзаттың байқағаны – мына жігіт қалқан құлақ Бауыржан емес, мүлдем бөтен жігіт екен. Дегенмен түрлері нде ұқсастық бар. Сыртынан қарасаң құлақтары айнымайды екен... Ұялып екі беті алаулап кетті...
Таныстығы осылай қызық басталған екеуінің арасы кейін үлкен достыққа...дұрысы, берік махаббатқа ұласты. Гүлзат осылай ойлайтын...
Бірақ оның мына қабағында болар-болмас мұңның табы байқалады. Жаңағы құлағына жеткен жаңалық – бүкіл өмірін көз алдына алып келді. Өмірінде дәл бүгінгідей денесі түршікпеген шығар-ау. Тек туған анасының қайтыс болғанын естігенде ептеп жүрегі шымырлап, тұла-бойын осылай діріл жайлаған болатын. Өзінің жалғандағы жалғыз сенімді серігі санаған Нұржаны – Қаламқаспен жарасып, бүгінгі кешке сол қызбен баратынын естігенде, қызғаныштан жанын қоярға жер таппаған. Нұржанның бүгінгі қылығы – Гүлзатты өмірінде болмаған, байқалмаған сезімге т үсірді. Күні-бойы оқу ғимаратында бұған ләм деп тіл қатпақ түгілі, мойын бұрып та қараған жоқ. Құрбысынан естігені мынау. Дегенмен бұл қызғанышын ішіне түйіп, кешке болатын мерекеге өз тобындағы ең момын бала Ерқанатты ертіп бармақ болды. Бірақ сұр жемпірін үстінен тастамайтын бұл жігітпен бірге бару... Әй, тәуекел!.....

"Махаббатсыз өмір - бос" - деп Абай атамыз тегін айтпаған гой... Менің өмірімде де әрине сол ғажайып сезім болды. Ол сезім сол кезде жауапсыз әрі мені іштей қинасада мен осы сезімді бастан кешіргенім үшін тағдырыма ризамын. Ол жанды осыдан 3 жыл бұрын кездестірдім мен сүйгеніммен мені сүйген жоқ. Оны іштей сезініп білетінмін. Біз жүрдік жылға жақын араластық сүймесе деп оған өз махаббатымды сыйладым және барлық сөздеріне де істеріне де көндіктім. Тіпті менімен қатар басқа қызға барып жүрсе де (әрине маған айтқан жоқ онысын) бірақ іштей кез келген әйел адамзаты сезеді ғой ешнәрсе білмегендей жүре бердім. Ойлап отқан шығарсыздар намыссыз деп жо - жоқ тек мен ол адамның қасында болғым келді махаббат жылылық сыйлағым келді.

Мені алдады пайдаланды деп айтпаймын әр жасаған іс әрекетеріме толықтай жауап бере аламын. Өзіңді жігіт алдап не колданып жүрсе кез келген қыз сезіді гой, және оған еш өкпем жоқ. Мен тек үмітпен бір күні ол жігітте де сез ім оянады деумен өзімді өзім жұбаттым. Қыдырды , ішті, кетіп қалды, қайтып келді. Міне солай бір жылға жақын уақыт өтті, ал мен болсам ол жанға әр түн бойы өлең шығарып смс жазып оған уақытта беріп еркіндіктіде бердім. Тергеген де сынағанда кетіп қалған кезі жалынған да жокпын. Тек күттім үндемедім ауырған сәттері не қиналған сәттері ол адамның жанынан бірінші болып табылатын едім.......

Терезеден сығалаған күн нұрының алтын сәулелері бөлме ішіне тінтіне қарайды. Бәлкім ол да аруымның ай дидарлы жүзіне ғашық па екен «ә». Аймаламашы оны, ары кетші десем Алладан ұят боларма? Бір пендесін періштедей жаратып, бәрімізді қызғандырып қойғанын қараңызшы. Тіпті мен адам түгіл ана аймалаған күннен, сүйіп үпкен самалдан, құлаң шәшын жуып өткен жаңбырдан бәр- бәрінен қызғанам, өртенем.
О. Тәйірі сірә саған бар әлемнің сұлулығы сыр боп тұнған ба екен, бүкіл өмірім бір қиылып түскен бұрымымның құнындай ғана шығар- ау. Қара көз айым қадалған жанарынан тараған бір ыстық жалын өне бойымды шарпып барады. Санамның азғантай салауатын сұлулықтың, сиқыр сезімнің пірі жеңіп, сайарда зарла қызыл тіл байланып, көп сөздерім көмейге тығылып, көңілде көбіршіп қалып барады. Бір күш булығып тулайды... есімнен танармын.
Пай, пай мынау аппақ дүние, сондағы кіршіксіз ұлпа қар болсаң, сені таптар аяқтардың бәрін матап тастар едім, солай да ақ сәуле періштем нәзік, монтаздай жүрегіңе тинамдай ноқат, сызат түсірсем кешірілмес күнәға белшемнен баттым деп өкінер едім. Мөлдір жанарыңнан бір тамшы жас найзадай кірпігіңнен суырылып кетсе, ол маған көп, ол көл болып көрінеді.
әттең пенделер арасындағы періште қыз сен мені түсінермысың?!
Білем он сегіз мың ғаламды жаратушы раббым, періштелерін нұрдан жаратқан. Олар тамақ ішпейді. Жемейді. Тек Алланың құзырына қызмет етеді. Пайғамбарымыз с.ғ.с. айтады: аспанда төрт саусағың сиярдай бостық жоқ, раббісіне сиынған сансыз періштелер бір бөлімі сәждеде жатыр, бір бөлімі қиямда тұр. Олар неше мың, миллион жыл, өтсе де, ұлы жаратушысына зікір етіп тұра бермек» дейді. Ал адамды Алла тағала әуелі топырақтан жаратқан. Біз өткінші мынау дүниеге сынақ етіп жіберілген пенделеріміз, әлсіз құлдарымыз ғой. Демек күллі мадақ, ұлылық бір ж аратушыға ғана тән. Ол жалғыз......

Жиырма сегізінші наурыз сенің туылған күнің және екеуміз танысқан күн. 2007 жыл...Сенімен танысып та, махаббаттың татті дәмін сезініп те, сенен айырылып та үлгерген жыл. Өмірімдегі сынаққа түскен қиын жылдардың алғашқысы осы шығар. Аллам қатты сынады. Отбасымызда болған жәй бір есеңгіретіп, тіпті есейтіп жіберді. Ол аздай саған деген сезімім миымды жаулап алды. Бұлай құлай сүйем деп кім ойлаған. Қалай өмір сүріп жүргенімді өзімде білмеймін. Сағаттар, минуттар сені ойлаумен өтеді. Сенімен айрылысқаннан кейін қыркүйееееек, қазааааан деген айларға жету мен үшін қорқынышты еді. Бірнеше ай емес, алдымдағы бір аптаны сенсіз елестету қиын болатын. Сенің үнсіз жоғалып кеткіненің қатты соққы болып тиді. Сенімен кездеспей тұрғанда қалай жүргенмін, білмеймін. Сенімен кездескенде мүмкін өмірдің мәнін, махаббаттың тәтті дәмін сезініп қалдым ау деймін. Жүрегімдегі махаббат сезімін ояттың да, озің жоқ болып кеттің. Сені аңсап тұратын болдым.
Сонда да пенде болған соң өз өміріңді сүресің. Сабақ. Үй. Достар. Бәрі орнымен жүріп жатты. Білесіңбе соның бәрі ненің арқасы. Жүрегімнің түбінде сенімен қайта қосылатыныма үміт бар. Өйткені сенсіз өмір сүре алмайтындаймын. Ол үмітсіз тіптен өмір сүре алмаймын. Кундер өткен сайын, уақыт өткен сайын менің бекер үміттеніп жүргенімнің белгісі еді. Сонда да үмітсіз-шайтан.
Солай сабақ бітті. Жазғы каникул. Үйдемін. Бәрі жұмыста. Күні бойы үйде жалғызбын. Ең сорақысы осы екенғой. Ой жеп жібереді. Сағынамын. Екеуміз қыдырған парктің жанынан өту тіпті азап. Жүрегім шымырлап кететін. Ой айта берсем........
Сосын күнделік жазуды бастадым. Жаза беретінмін. Жаза беретінмін......

2012 жылдың 18-қыркүйегі болатын... Кеш түсіп, дос қыз екеуміз аллеяға жүріп қайтуға бел байладық. біраз жүрдік, енді үйге қайтар жолда алдымыздан бір жігіт өтті... өте қатты қарады, менде не болып қалды дегендей қарадым... Жанымнан өте кетті. Қасымдағы қ ыз екеуміз оның сонша қарағанын әңгіме қылып барамыз... арада 1-2 минуттай өтер өтпестен жанағы бала жүгіріп келіп: МЫ НЕ ЗНАКОМЫ? деді, ал мен оған:НЕТ десем, А МОЖНО дей берді. Жарайды, бізде келістік, сонымен таныстық, есімі Аманбек екен, былайша айтқанда көршіміз болып щықты (соседский домнан). сонымен ол жалғыз емес екенін айтты, қасына досы келді(Дархан), оныменде таныстық. досын бір көріп ұнатып қалғандаймын... Біз үйге қайтатынымызды айттық, телефон номерлерімен алмастық. Сол күн" 1 сағаттан соң досы яғни Дархан звондап шыға аласынба д еді, барібірде үйде айналысатын ештене жоқ, студенттік кез болған соң қарсы емес екенімді айтып, шықтым. Жақыннан таныстық, Семейдің жігіті болып шықты, ал мен Шымкенттің қызымын. бір қызығы екеуміз екі жақтын адамымыз, ал таныстық Қарағанда қаласынын дәл орталығында,ия өмірдің сыйы өте көп екен. Мен Қарағанды қаласына оқуға дайындалып жүргенімнен бастап-ақ анам маған басқа қалаға тұрмысқа шығып кетіп жүрме, өзіміздің Оңтүстікке шық, ертенгі күні өзін қиналып қаласын дейтін.

Біршама уақыт өтті, ал біз күнде-күнде сөйлесетінбіз... бауыр басып қалғандаймын. 23-қыркүйек күні менің туылған күнімді атап өттік, Дарханда өз достарымен келді. Туылған күнімде болған құрбыларыммен таныстырдым, Дархан кеткен соң, құрбыларым Дарханды бір көргеннен ұнағанын. және екеуміз бір-бірімізге сай екенін айтты. Қыркүйектің 24-жұлдызы, Дархан кездесуге шақырды, мен бардым, сол күні ол мені қатты ұнатып қалғанын, оның қызы болғанымды қалайтынын айииы, менле оны қатты ұнатып, аз ғана уақытта бауыр басып қалған болатынмын. Мен қызы болуға келістім. Уақыт өте берді... өте берді........

Махаббат - бұл ғажап әлем! Шын сүйген адам бұлттардың арасында қанат бітіп ұшып жүргендей сезінеді. Өмірдің өзі махаббаттан тұрады: анаға, әкеге, бауырларына, туыстарына, дос-жаран, құрбы-құрдас... сүйген жарын...балаларын... Осының бәрі махаббат! Мұндай сезім болмаса өмірдің баяғыда-ақ мағынасы кетер еді...

Меніңше ең бастысы - бұл бір адамды сүю және сол адамның сүйіктісі болу! Бірақ өмірде барлығы кіршіксіз емес, бір адам біреуді сүйеді, ол адам өзгені сүйеді...тіпті болмаса екі жас бір бірін сүйеді бірақ тағдыр тәлкегінің ағысымен бірге бола алмайды...Осыдан келіп жауапсыз махаббат, қайғыға толы сезім, тіпті болмаса соңы трагедиямен аяқталатын хикаялар туындайды. Дегенмен бұл өмірдің заңы, бұдан ешкім қашып құтыла алмайды және оны ешкім өзгерте алмайды. Әрбір адамның тағдыры - өз қолында екенін ұмытпағанымыз жөн. Өзгелерден мін іздей бергенше, өзіңді де сынға алған жөн.

Аллаға шүкір, мен сүйемін және сүйіктімін... Өмірімнің барлық қызығы енді сол адаммен байланысып жатыр. Оның мен үшін орны тым ерекше және оның барлық қылығын сүйемін......

Мен онымен 2011 жылы тамыз айында таныстым.Шынымды айтсам,оны бұрыннан танитынмын.Тек жақын араласпайтынбыз.Екеумиз ұялы телефон арқылы,агент арқылы сөйлесіп жүрдік.Ол мені "аппақ қарындасым" дейтін.Мен де оны "аға" ретінде сыйлайтынмын.Осылайша "ағалы-қарындастай" боп араласып кеттік.Бір-бірімізден ештеме жасырмайтынбыз.Көп ұрсып қала беретін едік.Кішкентай нәрсеге таласып қалатынбыз.Ол менен екі жас үлкен болса да,тура кішкентай бала сияқты еді.Көшеде көріп қалсақ та,қырылып қала беретін едік.Бір үйдің балаларындай болатынбыз.Оға н "ағам" деп еркелейтін едім.Сол күндер қызық еді.
Бірде ол мені "аппақ қарындасым" демейтін болды. Менімен де бұрынғыдай сөйлеспейтін болды.Мен оған "неге мени қарындасым демейтин болдың?" десем,ол ангимени баска жакка бурып жиберетин.Бір күні ол маған "Жеңешең болады" деди.
Төбемнен жай түскендей болды."Кім?" деп сұрадым,бірақ ол айтпады."Уақытында көресің" деді де қойды.Ал мен болсам,онша қуана қойған жоқпын.Себебі оны "қызғандым".Егер оның қызы болса,ол мени ,"қарындасын" ,умытып кетеди деп ойладым.(Мумкін соның өзі МАХАББАТ шығар) Муным арине "балалық" қой. Ол екеумиз сойлесип журдик.Біра қ ол менімен сөйлесіп отырғанда,жылап отырғанын байқайтынмын.Не болды деп сурасам,ештеме деп баска ангиме айтып кететин.Сонымен не керек,оның "женешең" деп жүргені - өзім болдым.Мен сол кезде бәрін түсіндім.Ол маған сүйетіндігін өзі айтуға батылы жетпей,құрбыларымнан айтып жіберіпті.

Алғашында сенбедім,бірақ артынан бәрін түсіндім.Онын мени суйетинин естигенде танкалганыммен,іштей қуандым.Себебі мен де оны унататын едим.Арада күндер өтіп жатты.Ол екеумиз сойлесе алмай журдик.Білмеймін,мүмкін,Бір-бірімізді жоғалтып алудан қорықтық- ау,шамасы!Бір-бірімізге қатты бауыр басып қалған едік.Ақыры мен оған бір мүмкіндік беруге бел будым......

Мен өз басымнан өткен бір оқиғаны айтқым келіп отыр. Мен 1курс студентті едім сол жылдар махаббат мол жылдар болған яғни өмірде алғаш бір жан үшін өз басымды бәйгеге тігіп махаббатымнан бас тартқан болатынмын. Махаббат ойламаған жерден кез-келген тіпті сенін кім екеніне қарамастан адамды ғашық ете қоя салады. Мен агенттегі бір жігітпен таныстым ол маған достық хабарлама жіберген болатын сол сәтті онын қандай жан екенін түсіндім арадан коп уақыт өтпей кездесуге келісімімді бердім бірақ сосын ол менен шынайы үйленуге ұсыныс тастады таңға дейін әңгімеміз сол жайлы болатын.

Ол мені шынайы сыйластықпен сүйген еді бірақ менінде осал қыз емес екенімді айта беретін. Солай ол мені кейіп танытып әр түрлі сұрақтар қойатын мен жаман баламын наркоманмын или қыздарға барамын деп. Бірақ мен бұлардың бірде біреуіне мән бермедім тіпті солай болған күнін өзінде де оны қойдыруыма көзім жететін еді. Сөйтіп бір күні алаңда кездестік менен бақытты жан жоқ еді, әңгімелесіп отырып бұрын жүрген қызын ойламаған жерден айтып қалды жалпы мен мүлдем қызғанбайтын адаммын бірақ бір періште соны ұнады деп мені жаман үгіттегендей болды өзім іштей сездім сонда да, сол жерде осы соңғы көруін мен сені қанша жақсы көрсемде шыдаймын тек сен бақытты болсан болды деп. Өзімді өзім өлтіргендей ант еттім.
Және сол сертімде тұрдым. Бірақ хабарласуын қойған жоқ, 5ай бойы:түнде маған хабарласып әлгі айтқан қызға үйленейін деп жатқанын айтты мен бақыт тіледім және бір өкініштісі ертен қызды алып келеді деген күні өкінбейсін ба алі де деп сұрағаны тойға кел тек сенімен вальс бейлеймін дегені тойды бітіріп танертен тан атпай маған хабарласқаны даже келіншегінің жанында отырып телефон соққаны одан кейінде күнде сабаққа бара жатсың ба қашан шығасың үйіңе жеттің бе тіпті келіншегіммен ажырастым енді мүмкін менімен кездесерсін жалпы менен неге бас тарттың соны түсінбеймін деген болатын......

Міне, мәре-сәре болып жүріп кеште батып қалды. Үйде бала –шаға атаулысы толып жур. Ақжүніс жаз мезгілінде атасы мен әжесінің үйінде демалысын өткізеді. Туылған шағынан – ақ осы осы үйден тәлім – тәрбие, үлгі – өнеге алды. Кейіннен 12 жасында әке – шешесінің үйіне көшіп барды. Содан бері атасы мен әжесінің үйіне сенбі сайын ғана баратын болды. Әр сенбі сайын бұл уйге қыз – ұлдары, немерелері жиналып, бір бас қосатын күн болатын. Бір – бірімен әңгімелесіп, шер тарқатып, күліп – ойнап, шуылдап кешке үй – үйлеріне қайтатын. Ақжүніс жаздық демалыста болған сон, ата – әжесінің қасында қонуға қалады. Бәрі жиналып кеткен соң, ол күні бойы жиналған ыдыс – аяк, анау – мынау ұсақ – түйектерді жинап, реттеп жүріп үйге бірақ кіретін...
...Ақжүніс өте арманшыл қыз. Махаббат, өмір тақырыбында бірнеше тақпақ шығарып, өзінің жеке дәптеріне жазып жүретін. Бірақ, бір қызығы бұл өнері туралы жақындары мүлдем білмейтін. Себебі, кішкентай кезінен ұялшақ болып өскен қыз, өлең – тақпақ шығаратынын ешкімге айтқысы келмейтін. Ұнамай қала ма деп қорқатын. Оның мектепте бірге оқитын, сырын, мұңын айтатын жалғыз құрбысы болады. Есімі Арайлым. Ақжүніс оны туған сіңлісіндей көріп, әрдайым Арайлымнан көмегін еш аяған емес. Ақылын айтып, сырын айтып, мұң – шерін тарқатып сеніп журген , өзгеден артық көретін құрбысы Ақжүністің көңілін қалдырады. Бұл оқиға тек екеуінің аралында қалады. ақжүніс өте өкпелі болады. сенген қойым сен болсан, кесегенім не болады, - дегендей, сенген адамы, арқасынан пышақ сұнғандай болады. Осымен екеуінің бір – біріне деген ара – қатынасы лезде суып кете берді. Ол кезде Ақжүніс І курсты бітірген. Сол кезде оның Сезім және Үміт атты құрбылары болады. Ақжүніс, осындай түсінігі мол, қарапайым, ашық мінезді, сулу жандарды кездестіргеніне қатты қуанады......

Махаббаттың тұзағына іліну өте қиын екен.Бір ілінсең, шығуың ауыр, әрі соншалықты ұзақ болары анық.Сезім...бір тылсым күш барлық денеңді жаулап алғандай болады.Жүрегіңнің соғысы жиілеп, тек бір пенде үшін соғылып тұрғанын байқайсың.Бұл тылсым күштің астарында қаншама жайттарды басыңнан кешіресің.Сол үшін де сен бақыттысың!!!
Осындай сезімді мен де бастан кешіремін деп ойламағанмын да...Мен осыдан 2 жыл бұрын ғана өзге жан етінмін..қазіргі қалпыммен салыстыру өте қиын...мен бүгін өзге жанға айналғандаймын...мені әлде, махаббаттың тылсым күші өзгертіп жіберді ме екен?! кім білсін?! мүмкін солай да шығар...
Мен де бүгін өздерің тәрізді, өзімнің тұла бойымдағы сезімімен бөліскім келіп отыр...
- Сол бір кез әлі есімде...жаз айы болатын.Жазғытұрымның кешқұрым шағы...ол кезде мен 9-сынып оқушысымын.(Жаз айларында ауылда болғаның қандай керемет десеңші?! Қаладағы бір тұрақсыздықтан, у-шудан арыласың!) Кешке, сол ауылдың жастарымен бірге түнделетіп отыру,әңгіме шерту, солармен бірге жүру мен үшін өте қызық болатын! 2010-шы жылдың тамыз айы...21 ші жұлдызы.(Мен сол сәтте ештене байқамаппын да!) Біздің танысуымыз дәл осы күні болып еді.Онымен тағдырымның дәл осы күні тоғысқаны есімнен кетер емес.Уақыт өте келе, біз онымен араласып кеттік.Ол шақтары мен қалада болатынмын, оқу жылы да басталып кеткен.Біз телефон арқылы сойлесіп, бірімізді-біріміз жақын тани бастадық.Қоңыраулар шалысы жиелей берді, жиелей берді.Бір күні, ол маған қоңырау арқылы сезімін білдіріп,сөз салған еді.Мен оны танып, білгеннен бе, білмедім, әлде жай ойын ретінде ғана көргенім бе,білмеймін, онымен бірге болуға жауабымды жай бере салған болатынмын.Уақыт өте берді. Менің қысқы демалыстарым да келіп жеткен еді......