Ойладым бір сөз жазайын-да,
Байқошқардағы ағайынға,
Мен өлсем, қойсын деп былай:
Кебінім болсын көйлек, дамбал,
Басыма орап ақ орамал,
Аяққа шұлғау сал орай! ....

Күттiм, сендiм, бəрiне де шыдадым,
Өз-өзiмдi жұбатып мен алдадым.
Күндер өтiп, айлар өтiп бip күнi,
Маган, жаным, келерсiң деп ойладым.

Күттiм, сендiм, бəрiне де шыдадым,
Сезімiмдi түсінсеңшi шырағым.
Қиын маған, қиын....

Бейтаныс номерден келген SMS:
- Сәлем. Сенің жігітің бар ма?
- Иә. Бұл кім екен?!
- Бұл сенің - Әкең. Кешке үйге келгесін......

Сол 5 әріпті жан менің алақандай жүрегімнің төрінен орын алған еді ғой!? Күнде түсімді ұрлаған, ақыл-есімнен адастырған сол жарқын жүзді көруге асығатынмын!
Әлем, мынау қоршаған, орта тіпті жұмыр басты пенделердің өзі маған онсыз мәнсіз болатындай көрінді!!! Ең асыл,ең құнды нәрселерді сол 5 әріпті періштеге ғана балаушы едім. Оны ойлаған сәтте......