Арманына жетпеген,
жандарға жолы болмаған,
Алдыңғы сапта, алғаш өлген,
белгісіз солдаттарға,
елі-жұртын қорғаған .....

Ей, қылмыстылар
түрмелерде қамалған,
Кесілгендер өлімге,
жанын жалдап, жан алған,
Жазалылар
Кісенделген темірмен,
Неге мені соттамайды?!
Артық еді менің нем .....

I
Бәрі жақсы-ау,
бір нәрседен секем алып қалдым мен,
Мен де кетем орманнан, сайрандаман шалғынмен,
Бара алмаймын шешініп,
махаббатым — теңізге,
Бой сергітіп,
Ана жерге жата алмаймын бауырыммен.
Мына жердің
неге ғана жүрегі айнып кетпеді?
Жерде қалай,
өмір сүріп тұрасыңдар .....

Өлік сақтар қаланың қақпасының алдында,
Шудан қашып, мекерсіп, кілт тоқтадым бардым да.
Өліп қалған жезөкше бір әйелді әкелді,
Керегі жоқ ешкімге дене жатты алдымда.
Дымқыл кірпіш еденге әкелді де, тастады,
Ешкім іздеп келмеді, ешкім хабарласпады .....

О, капитан! Капитаным!
Не сұмдықтан өткен ек,
Қазына тауып,
Қарсы тұрдық дауылменен бетпе-бет.
Қалың нөпір,
гавань күтіп,
қоңыраулатып төңірек,
Жабыла бір қарайды кеп,
сенің кәрлі кемеңе .....

Соқ, барабан!
Кернейлет, керней, кернейлет!
Терезе, есік,
барлығына ен,
ешкімге ерік бермей кет,
Құдайларға құлшылықты, бұз,
жаңылдыр адамын,
Үзде жібер .....

Қуанышпен,
не берсеңдер де
аламын,
Азық-түлік, аздап ақша,
Баспана, бақ,—
қажеті ғой адамның .....

Дүниенің мұңына,
отырам да, қараймын,
Зомбылық езгі, масқара —
Көремін де, санаймын.
Отырмын көріп,
Көрінбес көздердің .....

Үңгірінен құлдардың,
Ұйқы басқан көне індерден,
атыла шықты, жатпады,
Таңдандырды өзін де,
Жайдың оғын атқаны,
Карөлдерді қылғындырып,
қоқыстарын таптады .....

Көз жасы!
Көз жасы!
Көз жасы!
Түнек түнде көз жасы,
жалғыздықта көз жасы,
Тамшыдан соң тамшы кеп, жағалауға тамады,
құм қылғытып алады.
Жұлдыз да жоқ,
жоқ пенде,
түнек,
көздің жасы ағады .....