«Агент» деген нәрсе қазіргі жастарды таныстырып қойма, сүйіктілерін табуға көмектесіп, үйлендіріп жататын кездері болады. Бұны Евгений мен Юлия өз бастарынан өткізген.

Әңгімелеп жатқан Евгений: « Мен бала кезімнен биіктікті жақсы көретінмін. Мүмкін содан болар ұшқыш болуды, соның ішінде тікұшақта ұшуды алға мақсат етіп, Ақтөбе қаласындағы әуе қорғаныс күшінің әскери институтына 2008 жылы оқуға түстім. Шынайы махаббатты мында кездестірем деп ойлаған емеспін. Маған өзімнің туған жерімдегі Алматыдағы Ұржар ауылындағы қыздар ұнайтын» - деп өзінің әзілдегенін күлкісімен білдіріп қойды. Мен үшін қыз бала мінезімен көрікті.

Партаға жазылған ұялы телефон нөмір менім өмірімді түбегейлі өзгертеді деп ешкім ойламаған еді.
Мен телефон арқылы агентте кешкі уақытта өте жиі отыратынмын. Ауылдағы достарыммен, бауырлармен хабарласып, жаңалықтармен алмасып отырған сәтте ішім пысты ма? Әлде зеріктім бе? Білмеймін!? Әйтеуір Ақтөбенің сұлуларының бірі Винокурова Юлия дегенге достық жіберіп отыра бердім. Сонда мен қыздар да соншама көкірек бар екенін көрдім. Ол мені ұзақ уақыт қабылдамады. Бірақ менің әңгімемді онымен ұзақ болмады. Мен оған «сіз маған нөміріңізді беріңіз! Егер әңгімеміз жараспай жатсса, мен сізді мазаламаймын»-дедім. Сосын ол маған номерін жазды, оны жазып алапр қағаз , не қалам таба алмай онын нөмірін қарандашпен партаға жаздым.

Уақыт өткен соң жүректе бір жылулық пайда бола бастады......