Өнерлі орда, аспаны ән,
Жаңбыр — нұрмен жуынған —
Көшіп кеттің, Астана —
Жауһар Жетісуымнан.
Алатаудан бата алған,
Арқадағы қаламсың.
Қаратаудан апарған
Қара мәрмәр қалансын.......

Баяғыда
Өлеңі үшін ақылды
Кесірленіп, кесім айтып ақырғы,
Ойсыз әкім абақтыға қамапты
Қанжар тілді жау жүрек жас ақынды.
Қаталдықтың көрсетпек боп көкесін,
Қабаттасып сөздері де кекесін,
Бір түрмеде бірге ұстапты ақынның
Нағашысын, шешесі мен әкесін.
Бос кезде де жүрген еді байымай,
Өзі кедей төртеуінің ойы бай.......

— Мазалайды көңілді сұрақ талай.
Үмітімді күндерім жүр ақтамай.
Бақыт қайсы,
Өмірде барлығы да
Баянсыз өте шықса тұрақтамай?
— Қыс өтеді,
Ериді сүт — ақ қар да.......

Бүгіннен бөлек болған бұрынғысы,
Көзайым көркемдіктің туы, үлгісі
Жетісу —
Жаратылыс деген күштің
Тамаша, таңғажайып туындысы!
Жұмақтай тазалыққа ашылған жер.
Жұмбағын ғасырлардың жасырған жер.......

Жалғаннан мынау безінген,
ботасы өлген боз інген,
сүт ағызбай емшектен,
қан ағыздың көзіңнен.
Ии гөр, інген, иі енді,
әуреге салма иеңді.......

Текеметтің түріндей қанық сөзден қалсын із.
Алашаның түріндей анық сөзден қалсын із.
Қазағының көгінде жану үшін жұлдыз боп,
Қазалының жерінде туған екен әнші қыз.
Қасиетті, құнарлы, дарқан еді Қазалы.......

Сары өзен. Сары тоғай. Сары қайың.
Сары өзек. Сары дала. Сары уайым.
Сартап сезімдерге сабау болып,
Сары ішік шабытымды жамылайын.
Жоңғардың жонында өскен самырсындай
Тәкаппар тауларыма табынайын!
Дәнімді алатұғын адам болса,
Жаңғақтай жанымды ашып жарылайын.......

Қуан, қуан, құлын жүрек,
Күннің нұры тұр елжіреп.
Күнің барда, үйің барда,
Риза бол бұйырғанға.......

Рухымыз кетпепті аласарып,
Азаттықтың байрағын ала салып,
Өркениет аулына көш түзедік,
Алдыменен жол салып, қала салып.
Адамдықты әспеттеу — асқан әдеп.
Адам үшін бастысы баспана деп......

Аллаға сеніп, құдіретіне сыйынып,
Әзіз бауырлар, оралдыңдар ма жиылып?!
Ата жұрт — осы.
Арада — мың жыл көрмеген,
Тізе бүгіңдер, киелі топыраққа иіліп.
Көп заман бөлігі, көп жасқа толды көздерім,
Көздерім менің көздерін көрді өзгенің.........