Күз келді. Күн суытты. Дала сары кілемге оранды. Құстар жылы жаққа ұшып кетті. Дала жаздағыдай емес, көңілсіз кейіпте. Егіншілер барлық егіндерін жинады. Күзде егіншілердің «Алтын дән» деген мерекелері бар.......

Табиғат қандай әсем, керемет неткен!
Сұлулығын көрген жан елең еткен,
Көкжиектен күн шығады бір сәтте,
Сәулесі түсіп, жарқырап, күн де жеткен,

Айдын көлі жалтылдайды көзің шалса,
Аққу құсы көлден ұшса, сәнмен қонса,
Мөлдір су шеңберленер....

Төрт мезгіл. Әр мезгілдің өзіне тән қасиеті бар. Бірі жаныңа жылулық сыйласа, бірі қайта туған жауқазындай бүршік атып жатады, ал бірі суығына үйретіп те үлгереді. Осы төрт мезгілдің ішінде ең кереметі күз болар...

Біріншісі - СЕНІ КӨРУ - көз алдымнан күн сайын,
Екіншісі - СЕНІ СЕЗУ - жан-тәніммен түн сайын...
Үшіншісі - СЕНІ ҚОЛДАУ - бар күнәңді кешіру,
Төртіншісі - СЕНІ ҚОРҒАУ....

Кереметі-ай,мына жарық сәуленің!
Езу тартып барады, әне, әлдекім,
Алатау да жатыр...