Мен өмірімнің 7 жылын тек бір адамға ғана арнадым.Суйіспеншілігіміз студенттік өмірден басталды, басында адамгершілігі үшін ұнататынмын.Достық пейілі мен адамдық қасиетіне ғашық болдым десем болар.Уақыт өте келе сезімін білдіргесін достығымыз үлкен махаббатқа ұласты. Қасымдағы жаннын өзімді қаншалықты сүйетініне көзім жетті. Қолынан келгенше қолдап, мені биік шыңдардан көруге бар көмегін аямады. Бақытты сәттердің,пәк сезімнің айнасына сызат түсті. Алғашқыда артық мінезін көрмеп едім кейіннен қызғаныш деген қызыл иттің арбауына түстіме, бәлкім ойына не бір жаман нәрселер келдіме қатты қызғанатынды шығарды. Алғашқыда мән бермедім, тіпті ұнайтында мені солай қызғанғаны.

Кейіннен бұл дерттің тереңге кетіп бара жатқанын түсіндім. Тағы бір оқу оқыдым. Ондағы топтастарымнан қызғанып, кей кездері құрбыларыммен бір отырыс былай тұрсын кездесуден қалдым. Қыдыру жайына қалды аяғыма мүлдем тұсау түсті. Аяғымды аттап бастым бітті біз үшін сол күн не қатты айқай шумен бітеді, не менім жүрегімді жаралайтын ауыр сөздермен болмаса істермен бітетін......