Ертеде бір кемпір болыпты, оның жалғыз баласы болыпты. Баласының аты Ермек екен. Кемпір кедей екен, мал дегенде жалғыз көк сиыры бар екен.
Күндерде бір күн Ермек шешесін қалдырып, өзі оқуға кетеді. Айлардан ай, жылдардан жыл өткенде ол, бір қалаға жетеді. Сонда жүріп, әлде қалай базарға шыға қалса, бір шал сандық көтеріп жүріп: «Осы сандықты алған да арманда, алмаған да арманда», - депті. Ермек келе салып:
- Бұл сандығыңа не сұрайсың? - депті.
Шал:
- Сандығыма мың ділда сұраймын, - депті.
- Мә ақшаң! - деп, ақшасын санап беріп, сандықты аллып, хат жазып, шешесіне беріп жібереді.
Ермек онымен оқи берсін, шешесіне келейік.
Кемпір көк сиырдың ертеңгі, кешкі сүтін пісіріп ішіп күнелтеді. Баласын ойлап, анда-санда жылап қояды. Бір күні кемпірдің алдына баласы жіберген сандық келеді. Кемпір қуанып, соны жер үйге бүкшеңдеп.....

Спорт, спорт, спорт,
Денсаулыққа пайдалы.
Секірген әрі жүгірткен
Жаттықтырған......

Он бес бала еді...
Ия, Белла!Қарау реңі!—
он бес бала еді
қатыгез—
қыршын жүрегі,
бас қосты олар
зымияндық ойнап....

Көші-қоны шақтарында
Тал бесік атан қомы, ат жалын да...
Астында ақ жауынның малшынбайды,
Кек мұз бен сызын сезбес ақ қардың да.
Бесігің кең жаһаннан....

- Іні де, қарындас та, ағай жатқан,
Біз түгіл бұл бесікте Абай жатқан,
Тал бесік пәле болса...
Ғасырлардан

Осы жұрт неге айтады пайда еместі,
Қымбат қой көнермейтін қайран ескі!
Бесікте көзін ашқан күйкі болса,
Кәдімгі Қажымұқан қайдан есті?!
Тал бесік - жан жайлауы.....